พนักงานสาวยิ้มรับก่อนจะเดินกลับไปประจำที่เคาน์เตอร์ ปล่อยให้เขมรดาได้มีเวลาเลือกเสื้อผ้าอย่างเป็นการส่วนตัว ร่างเล็กเดินดูรอบๆ พอเจอชุดที่ถูกใจก็หยิบขึ้นมาจากราวแขวน หากแต่พอได้เห็นราคาที่ป้ายซึ่งแต่ละตัวที่หยิบขึ้นมาราคาไม่ต่ำกว่าหกร้อยดอลลาร์เลย เขมรดาก็ส่ายหน้าหวือแล้วพึมพำเบาๆ
“ไม่ไหวหรอก”
“ไหว”
เขมรดาสะดุ้งตัวน้อยๆ เมื่อจู่ๆ ชุดที่เจ้าตัวเพิ่งจะแขวนไว้บนราวก็ลอยหวือด้วยฝีมือของเคิร์กโดยที่ไม่รู้ว่าเขามาตั้งแต่ตอนไหน หล่อนเอี้ยวตัวมองคนที่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลัง
“ผมจ่ายได้”
“แต่ขิม…”
เพราะเขมรดาทำท่าจะปฏิเสธ ใบหน้าหล่อเหลาของเคิร์กจึงโน้มลงต่ำแล้วกระซิบบอกที่ใบหูขาวสะอาดของคนตัวเล็กกว่าว่า
“อย่าดื้อ”
“...”
“ถ้าไม่อยากถูกจูบกลางร้าน”
แล้วเขาก็ยืดตัวขึ้นเต็มความสูง ดวงตาสีเฮเซลนัทเป็นประกายแพรวพราวยามจ้องมองดวงหน้านวลเนียนที่เริ่มขึ้นสีเรื่อ เขมรดาเม้มเรียวปากเข้าหากันแน่น ก่อนที่จ
