น้ำเสียงแห่งความปลาบปลื้มไม่อาจซุกซ่อนเอาไว้ได้ แววตาของบริกรหนุ่มยังคงเป็นประกายยามที่มองใบหน้าหล่อเหลาของเคิร์ก เขมรดาอดอมยิ้มไม่ได้ หล่อนเห็นอาการประหม่าของเขา บริกรหนุ่มคงตื่นเต้นไม่น้อยเมื่อได้เจอคนที่ปลาบปลื้มใกล้ชิดเช่นนี้
“ขอบคุณที่ติดตามนะครับ”
เคิร์กส่งยิ้มให้บริกรหนุ่ม ทำเอาอีกฝ่ายใจเต้นแรง ใบหูของเขาแดงนิดๆ เขมรดามองภาพนั้นด้วยความเอ็นดู และใบหน้าเรียวสวยก็ยังคงมีรอยยิ้มนิดๆ ประดับอยู่
“เอ่อ ไม่รู้ว่าจะเป็นการรบกวนเกินไปไหมหากผมจะขอ” บริกรหนุ่มเว้นจังหวะไปเล็กน้อยตอนที่ล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อกั๊กซึ่งเป็นชุดฟอร์มของพนักงานแล้วหยิบสมุดพกเล่มเล็กพร้อมปากกาออกมา “ช่วยเซ็นในสมุดนี้ให้ผมหน่อยได้ไหมครับ”
“ได้สิ” เคิร์กรับเอาไว้ “นายชื่ออะไร”
“แจ็คครับ ผมชื่อแจ็ค”
“โอเคแจ็ค” เคิร์กรับคำแล้วเขียนขยุกขยิกลงบนสมุดเล่มนั้น ครู่หนึ่งเขาก็ส่งมันคืนให้บริกรหนุ่ม “นี่ของนาย”
“ขอบคุณครั
