ตรวนรักสุภาพบุรุษทมิฬ

บทที่1.2

“ผมจะปิดไฟ”

เขมรดาไม่ได้ตอบรับแสงสว่างจากดวงไฟที่เคยมีก็หายไป หล่อนตระหนักดีว่าประโยคนั้นไม่ใช่ประโยคร้องขอหากแต่เป็นประโยคบอกเล่า บอกถึงความต้องการของคนเป็นเจ้าของห้อง เขมรดาขยับตัวอย่างระมัดระวัง หล่อนไม่กล้าแม้กระทั่งหายใจแรงเพราะเกรงว่าจะเป็นการรบกวนอีกฝ่าย พยายามข่มตาให้หลับลงแต่ก็เป็นไปได้ยากเหลือเกิน สุดท้ายจึงทำได้เพียงลืมตามองพนักโซฟาท่ามกลางแสงสลัวจากดวงจันทร์ที่ส่องผ่านเข้ามาในห้อง

เสียงยวบยาบดังขึ้นก่อนที่เสียงฝีเท้าหนักๆ จะตามมาทำให้เขมรดาอดเกร็งตัวนิดๆ ไม่ได้ แม้ว่าเสียงนั้นจะไม่ได้มุ่งหน้ามาที่หล่อน หากแต่การที่ต้องอยู่ในที่รโหฐานเช่นนี้สองต่อสองกับชายหนุ่มไม่ใช่เรื่องที่เขมรดาคุ้นชินนัก

เสียงคล้ายเปิดประตูอะไรสักอย่างดังขึ้นก่อนที่เสียงโลหะบางอย่างกระทบกันจะตามมา เขมรดาอดไม่ได้ที่จะเอี้ยวตัวกลับไปมอง หล่อนเพ่งสายตาในความมืดสลัว เห็นเคิร์กอยู่ตรงหน้าตู้เย็นเล็ก ชายหนุ่มเทน้ำจากเหยือกใส่แก้วและยกมันขึ้นดื่มก่อนที่เขาจะวางแก้วลงและปิดตู้เย็น เขมรดารีบพลิกตัวกลับมาเพราะเกรงว่าอีกฝ่ายจะรู้ว่าเธอแอบลอบมอง

หล่อนผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกตอนที่ได้ยินเสียงยวบยาบอีกครั้ง เพราะนั่นหมายความว่าอีกฝ่ายได้กลับขึ้นเตียงเรียบร้อยแล้ว

แขนเรียวทั้งสองข้างยกขึ้นกอดตัวเองเอาไว้เพราะนอกจากโซฟาแล้วหล่อนก็ไม่ได้มีอุปกรณ์อื่นใดสำหรับนอนอีก แต่เขมรดาก็ไม่ได้ร้องขอหรือเรียกร้องจากคนเป็นเจ้าของห้อง เพราะเพียงเท่านี้ก็รบกวนอีกฝ่ายมากพอแล้ว

ลำบากกว่านี้หล่อนก็ทนได้

เปลือกตาบางใสค่อยๆ ปิดลง เขมรดาพยายามข่มตาให้หลับอีกครั้ง ไม่ถึงห้านาทีลมหายใจเข้าออกของหล่อนก็สม่ำเสมอ

หากแต่คนเป็นเจ้าของห้องอย่างเคิร์กกลับนอนไม่หลับ

เปลือกตาหนาที่ปิดในตอนแรกเปิดขึ้นฉับพลันพร้อมๆ กับความต้องการบางอย่างที่ตีตื้นขึ้นจนน่าหวั่นใจ ความร้อนผ่าวแล่นปราดไปทั่วร่างของชายหนุ่ม โดยเฉพาะตรงใจกลางร่างกายที่แข็งขึงขึ้นมาจนเจ้าของร่างปวดหนึบ เคิร์กขบกรามเข้าหากันแน่นตอนที่มือหนาทั้งสองข้างจิกลงบนผ้าปูที่นอนจนยับย่น ลมหายใจของเขากระชั้นถี่อย่างน่ากังวล

‘เวรเอ๊ย นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะ’

เคิร์กสบถในใจอย่างหัวเสีย ชายหนุ่มพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะควบคุมความปรารถนาที่ตีตื้นขึ้นมาระลอกแล้วระลอกเล่า

แต่ความพยายามของชายหนุ่มไม่เป็นผล

ความต้องการอัดแน่นพุ่งทะยานสูงขึ้นเรื่อยๆ

เคิร์กกระสับกระส่ายขณะที่มือหนากำสลับคลายผ้าปูที่นอนอยู่เช่นนั้น จังหวะหนึ่งที่ดวงตาสีเฮเซลนัทเหลือบไปเห็นร่างบางของเขมรดาที่นอนขดตัวหันหลังให้อยู่ตรงโซฟา ความคิดแว่บแรกก็คือเขาอยากโถมเข้าใส่ร่างนั้น และจัดการให้หล่อนตกอยู่ใต้อาณัติของเขา ครอบครองหล่อนอย่างที่ร่างกายของเขากำลังปรารถนา

แต่นั่นก็เพียงแว่บเดียวเท่านั้น

ต้องมีคนทำเรื่องนี้แน่

‘ไวน์งั้นเหรอ หรือว่าน้ำเปล่าที่เขาเพิ่งจะดื่มมันเข้าไป’

เคิร์กรู้ดีว่าร่างกายของเขาไม่ปกติ ต้องมีใครสักคนกำลังเล่นเกมกับเขาแน่ แต่เขาจะไม่ยอมเดินตามเกมที่อีกฝ่ายวางเอาไว้เด็ดขาด

เคิร์กกำมือทั้งสองข้างเข้าหากันแน่นตอนที่พยายามลุกจากเตียง เท้าหนาก้าวยาวๆ ตรงดิ่งเข้าไปในห้องน้ำและขังตัวเองเอาไว้ในนั้น ชายหนุ่มจัดการปลดปล่อยความต้องการด้วยตนเองหลายต่อหลายครั้ง จนเคิร์กคิดว่าฤทธิ์ยานรกนั่นน่าจะหมดลงแล้ว เขาจึงพาร่างอ่อนแรงของตัวเองออกจากห้องน้ำ

แต่เขาคิดผิดถนัด เมื่อเห็นเขมรดาลุกขึ้งนั่งที่โซฟา และหล่อนก็กำลังมองมาที่เขา

“ขิมได้ยินเสียงคุณร้อง เป็นอะไรหรือเปล่าคะ”

เพียงเท่านั้นความอดทนที่เคยมีของชายหนุ่มก็สิ้นสุดลง ความต้องการที่คิดว่าหมดลงแล้วตีตื้นขึ้นมาอีกครั้ง เท้าหนาขยับรัวเร็วไปหาเขมรดา ยิ่งเข้าใกล้เคิร์กก็ยิ่งรู้สึกว่ากลิ่นหอมละมุนจากตัวเขมรดากำลังลอยฟุ้ง เรียกเลือดในกายของชายหนุ่มที่ร้อนอยู่แล้วให้ยิ่งร้อนฉ่า เขมรดาสะดุ้งจนสุดตัวที่ฝ่ามือร้อนนั้นคว้าหมับเข้าที่ข้อมือข้างหนึ่งของหล่อน

“ดะ เดี๋ยวค่ะ อะไรกันคะ”

เขมรดาร้องถามตอนที่ถูกเคิร์กฉุดกระชากหล่อนมาที่เตียงกว้าง เขาผลักร่างของหล่อนให้นอนหงายลงบนฟูกนุ่มอย่างไร้ปราณี จากนั้นเขาก็ตามขึ้นมา กักขังหล่อนเอาไว้ภายใต้เรือนกายแข็งแกร่ง ดวงตาคู่สวยเบิกโพลง ในอกเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น ยามที่เห็นใบหน้าหล่อเหลาอยู่ห่างจากใบหน้าของหล่อนไม่มากนัก

“นี่เป็นแผนของคุณกับน้าของคุณใช่ไหม”

น้ำเสียงของเคิร์กเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด หากแต่ดวงตาคมกริบกลับลุกโชนไปด้วยไฟแห่งความปรารถนาอย่างที่เจ้าตัวไม่อาจควบคุมได้

“ผะ แผนอะไรกันคะ ขิมไม่รู้เรื่อง”

“ฮึ” เคิร์กเหยียดยิ้ม “ผมไม่เชื่อ คุณกับน้าของคุณก็คงไม่ต่างกัน น้าของคุณอยากสูบเงินพ่อของผม นี่ก็คงส่งคุณมาสูบเงินจากผมอีกทางละสินะ”

“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ ขิมไม่รู้เรื่องจริงๆ”

“ดี ในเมื่อพวกคุณอยากเสนอ ผมก็จะสนองให้เอง และพวกคุณก็จะไม่มีทางได้ในสิ่งที่ต้องการ”

เขมรดาไร้โอกาสได้แก้ต่างให้ตนเองริมฝีปากของหล่อนก็ถูกริมฝีปากหยักสวยของเคิร์กบดขยี้ลงมา ร่างบางได้แต่ร้องปรามเสียงอู้อี้ในลำคอ

“ปล่อยขิมนะคะ”

เขมรดาขัดขืนดิ้นรนอย่างสุดกำลัง หากแต่ร่างกายของหล่อนถูกคนเหนือร่างพันธนาการเอาไว้อย่างแนบแน่น แขนเรียวถูกมือหนาตรึงลงบนฟูกนุ่ม ในขณะที่เรียวขาทั้งสองข้างนั้นถูกเข่าของอีกฝ่ายกดล็อกเอาไว้ แม้จะพอตีเท้าไปมาได้บ้าง แต่นั่นไม่ได้ช่วยให้หล่อนหลุดพ้นจากพันธนาการของคนเหนือร่างได้เลย

เขมรดาสูญเสียจูบแรกในชีวิตของหล่อนไปอย่างง่ายดาย

เคิร์กขบเม้มริมฝีปากล่างของเขมรดาอย่างแรงเพราะอีกฝ่ายเม้มเอาไว้เสียแน่น เขาดูดดุนไล้เรียวลิ้นของตนไปตามแนวฟันขาวสะอาดจนสุดท้ายหล่อนก็พ่ายแพ้ เผลอตัวเปิดโอกาสให้เรียวลิ้นอุ่นชื้นได้สอดแทรกเข้ามากวาดชิมความหอมหวานในโพรงปากนุ่มอย่างเอาแต่ใจ

ตักตวงความหอมหวานที่เรียวปากอิ่มจนพอใจเขาก็ผละออกมา แล้วจัดการจู่โจมร่างกายส่วนอื่นของหล่อนแทน