Chapter 7
ยื้อ
"หึ! แค่คำถามง่ายๆ พี่ก็ยังตอบพลอยไม่ได้เลย ที่พี่ตอบพลอยไม่ได้ เป็นเพราะพี่คิดกับพลอยเป็นแค่นางบำเรอที่สนองความอยากของพี่แค่นั้นใช่ไหม? พะ...อื้อออ...”
ชายหนุ่มประกบจูบริมฝีปากอวบอิ่มอย่างหนักหน่วง เพื่อจะสั่งสอนคนตัวเล็กที่เอาแต่พูดประชดเขาไม่หยุด เขาจูบหญิงสาวอยู่นาน จนหญิงสาวเอามือทุบอกเขา เพราะเธอเริ่มจะหายใจไม่ออก
“ร้องไห้ทำไม?” เมื่อชายหนุ่มเห็นน้ำตาของหญิงสาวไหลออกมาเป็นทางบริเวณหางตา หัวใจแกร่งก็กระตุกวูบขึ้นมาทันที
“ในเมื่อพี่ไม่ได้รักพลอย ทำไมพี่ถึงไม่ยอมปล่อยพลอยไป ทำไมพี่ต้องหึง ต้องหวง และทำเหมือนมีใจ แต่ความจริงแล้วพี่ไม่ได้รักพลอยเลยสักนิด ทำไมพี่ต้องทำให้พลอยมีความหวังทั้งที่มันไม่มีหวังด้วย” หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน
“เธออย่าพูดอะไรที่มันงี่เง่าได้ไหมพลอย” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย
“...” หญิงสาวชะงักนิ่ง เมื่อเห็นท่าทีของชายหนุ่มที
