เขาทำให้เธอหลงลืมความผิดบาปในใจตัวเอง มอมเมาเธอให้หลงเพริดไปกับบทรักอันแสนรัญจวนใจ ภาพของธันวาเลือนหายไปจากสมองเหลือเพียงความว่างเปล่า ร่างกายหลอมละลายไปกับริมฝีปากและมือหนาที่ลูบโลมปลุกเร้าไปทั่วกายนุ่มเนียน ร่างสองร่างเสียดสีบดเบียดก่อประจุความร้อนให้เพิ่มขึ้นในกาย ดึงดูดกันและกันราวกับแม่เหล็กต่างขั้ว
“พี่คิน... อื้อ ไม่ไหว พริมไม่ไหวแล้ว” เสียงหวานร้องขอบางอย่าง ทำเอาคนได้ยินกระตุกยิ้ม
“ไหวสิ พี่ยังไม่ได้ชิมพริมทั่วๆ เลย สวยเหลือเกิน”
ภาคินลากเรียวลิ้นร้อนตวัดไล้เลียทรวงอวบสองข้าง อยากจะฟัดทำรอยรักให้สมอยาก แต่เห็นแก่คำขอร้องเขาเลยเพลาแรงลงหน่อย เปลี่ยนเป้าหมายลงมาตรงส่วนหวานฉ่ำที่สุดในร่างสาวแทน ปลายลิ้นกวาดเรื่อยมาตามท้องน้อย ตรงเข้าหาช่อกุหลาบงาม เขาเบิกตากว้างมองเกสรดอกไม้สีสวยอย่างพออกพอใจ มองกี่ครั้งก็ไม่เคยลดทอนความงามลงเลย พระเจ้าช่างสร้างหญิงสาวคนนี้ให้มีความงามเลิศในทุก
