“ใช่ตอนแรกมันเป็นแบบนั้น แต่ตอนนี้มันไม่ใช่นะวิว ฉันต้องการเธอ...” ทัศนัยบอกเสียงเข้ม
เขาไม่อยากสูญเสียเธอไป แต่ให้บอกว่ารักเธอมันก็เร็วเกินไป เขาพูดไม่ได้ว่ารักแต่รู้เพียงว่าหัวใจของตัวเองต้องการเธอเท่านั้น ต้องการเธอมาอยู่ข้างกาย
“คุณแค่ต้องการร่างกายฉันเพราะยังสดใหม่ ยังกินไม่อิ่ม คุณต้องการเลี้ยงฉันไว้เป็นนางบำเรอใช่ไหมคะ แล้วจากนั้นล่ะคะ คุณจะพบว่าเราไม่ได้รักกัน แล้วคุณจะทำยังไงกับฉัน โยนเงินให้สักก้อนแล้วก็เฉดหัวฉันทิ้งหรือเปล่า”
เธอมองภาพอนาคตของเธอกับเขาออกเพียงแค่นี้ น้ำตาค่อยๆ ไหลรินออกมา เจ็บร้าวในอก
“คิดอะไรบ้าๆ แล้วเธอล่ะ ไม่คิดถึงฉันไม่ต้องการฉันบ้างหรือไง หรือทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่มีความหมายอะไรกับเธอ”
“หยุดเถอะค่ะ อย่าให้ฉันต้องคิดถึงมันอีก”
เธอปาดน้ำตาบังคับเสียงไม่ให้สั่น จนเขาจับได้ว่าเธอกำลังร้องไห้อยู่
“ทำไม ทำไมต้องทำแบบนี้ เราเริ่มต้นด้วยกันได้นะ”
เห
