“หวานจริงๆ เรามีเวลาเหลือไม่กี่นาทีก่อนรถจะมา ขอกินชุดเล็กก่อนนะคนสวย แล้วค่อยไปต่อชุดใหญ่ทีหลัง”
เวลาเป็นตัวเร่งให้เสี่ยหนุ่มละเลียดร่างงามไม่ไหว เขาต้องจัดการเธอแบบเร่งด่วน กินแบบใช้เวลาจำกัดนี้ให้พอคลายความอยาก มือหนาเลื่อนไปรูดซิปกางเกง ควักส่วนสำคัญที่ต้องใช้งานออกมาโดยไม่ถอดกางเกง แล้วตลบกระโปรงเธอให้กองอยู่ตรงเอว ใช้นิ้วเกี่ยวขอบชั้นในเปิดทางให้เข้าไปสัมผัสช่องทางหฤหรรษ์ เธอชุ่มฉ่ำพร้อมแล้ว ช่างร้อนไวจุดติดพร้อมกินเสียเหลือเกิน เสี่ยหนุ่มยิ้มอย่างพอใจ ขณะจดจ่อตัวตนตรงปากทางเข้าแล้วดันพรวดทีเดียวจนมิดด้าม
“อ๊ะ”
ร่างงามสะดุ้งเฮือกแยกขากว้าง แก้มนวลแดงจัด มองจุดเชื่อมประสานอย่างตกใจ เธอลืมตัวอีกแล้วใช่ไหม
“อย่านะ เอาออกไป”
วรรณรวีพยายามตั้งสติขัดขืนเขา ทั้งที่ตัวเธอเองก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าอยากให้เขาทำต่อ สำนึกเล็กๆ ที่มีต่อคนรักทำให้เธอเกลียดตัวเองขึ้นมา ในตอนนี้เธอกำลังกลายเป็น
