เงียบทั้งคู่มีเพียงเสียงลมหายใจของเขาที่ชัดเจน เป่าเป้ยกำลังจะพูดอะไรต่อ แต่กลับถูกมือของเขารั้งเข้าไปกอดแน่น
>“อย่าพูดว่าหนูจะถอย เพราะพี่ไม่เคยให้พื้นที่ตรงนั้นกับใคร…นอกจากหนู”
เธอนิ่งจนเขาพูดต่อ ด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
>“ที่พี่ไม่เคยพูดเรื่องผู้หญิงคนนั้น…เพราะพี่คิดว่าเธอไม่สำคัญสำหรับพี่ แต่ถ้าความเงียบของพี่ทำให้หนูคิดมาก พี่ผิดเองพี่ขอโทษ หนูไม่ต้องแกร่งขนาดนั้นก็ได้…ไม่ต้องฝืนยิ้มก็ได้”
น้ำตาของเป่าเป้ยไหลรินเงียบๆ ขณะที่เธอกอดเขาตอบอย่างแนบแน่น
>“พี่อย่าทำให้หนูรู้สึกว่า แค่หนูรักพี่มันยังไม่พอเลยได้ไหมคะ”
>“แฟนพี่ขี้น้อยใจขนาดนี้เชียว โอ๋ๆไม่ร้องนะครับ”
>“พี่รับผิดชอบหนูเลย เห็นมั้ยหนูร้องไห้เดี๋ยวตาบวมไม่สวยขึ้นมาจะทำไงคะ”
>“พี่จะดูแลหนูไปทั้งชีวิตเลยก็ยังได้ ขอแค่หนูไม่ทิ้งพี่ก็พอ”
>“หล่อแล้วยังอบอุ่นขนาดนี้ใครจะไปทิ้งลงคะ ต่อให้เอาอะไรมาแลกหนูก็ไม่ย
