โจ้เดินวนไปวนมาอยู่หน้าห้องคลอดของโรงพยาบาลเอกชน มาเฟียหนุ่มร้อนรนใจเนื่องจากหลังนำส่งคนเจ็บท้องคลอดเข้ามาด้านในสักพัก สีหน้าเคร่งเครียด เหงื่อแตกซึมทั่วใบหน้า ขออย่าให้ลูกกับเมียเป็นอะไร
“พี่ผิดเองแหละนายจอม เพราะพี่ไม่ตื้อเดินเข้าไปง้อขอคืนดีกับน้องจิล น้องจิลก็คงมาเร็วมากกว่านี้”
“ทำไมพี่เอาแต่โทษตัวเองล่ะ ทั้งที่จริงวันนี้น้องสาวผมเจ็บท้องเตือนหลายครั้ง น้องจิลเขารู้ว่าพี่โจ้จริงจังกับเขามากแค่ไหน”
“พี่กลัว กลัวจะสูญเสียคนที่พี่รักไป น้องจิลเข้าไปนานแล้วนะ ทำไมถึงไม่ออกมาสักที”
“ตอนนี้น้องสาวผมอยู่ในมือหมอแล้ว น้องจิลเป็นคนเข้มแข็ง เชื่อว่าหลานของผมจะต้องปลอดภัยแน่นอน”
จอมเหนือก็ห่วงน้องสาวและหลานในครรภ์ไม่ต่างกันกับโจ้ ชายหนุ่มถอนหายใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก่อนยิ้มแย้มดีใจเมื่อได้ยินเสียงเด็กร้องดังจ้าละหวั่นดังออกจากห้องทำคลอดฉุกเฉิน
การรอคอยอันทรมานสิ้นสุด หมออรพิน เป็นหมอทำคลอด
