“พี่โจ้ จิลขอร้องให้พี่ไม่เอาลูกของจิลไปได้ไหมคะ จิลอยู่ไม่ได้ถ้าต้องเสียลูกไป!”
“พูดเรื่องอะไรกัน พี่ไม่เห็นเข้าใจ?”
จิลลาร้องสะอื้น ค่อย ๆ หยันกายลงจากเตียงคนไข้ ตอนสลบไปเพราะความอ่อนเพลียจากการคลอดลูกแสนทรมาน หญิงสาววิตกกังวลมาก กลัวอีกฝ่ายจะมาตามสัญญาของเรา
ความผูกพันระหว่างสายเลือดเข้มข้นดีกว่าน้ำ เธอตัดขาดจากลูกน้อยไม่ลง แล้วเจ้าศึกจะไปกินนมจากใคร ผู้หญิงคนใหม่ของเขาเหรอ
ไม่เอาแล้ว จิลลาเปลี่ยนใจเมื่อเห็นหน้าลูกชาย ไม่ยอมยกลูกให้โจ้เด็ดขาด!
“พี่ไม่รู้เหรอว่าพี่เคยพูดอะไรไว้กับจิล พี่บอกว่าหลังจากจิลคลอดลูก ลูกต้องเป็นของพี่คนเดียว ตอนนั้นจิลยอมเซ็นใบสมรสกับพี่ก็เพราะปกป้องลูก จิลไม่อยากเสียลูกไปให้ใคร”
“พี่เคยพูดเหรอ พูดตอนไหน พี่ไม่เคยบอกเลยนะ”
“แต่พี่โจ้บอกจริง ๆ ขู่จิลด้วย ห้ามเอาลูกของพี่หนี ไม่อย่างนั้นพี่โจ้จะไม่ให้จิลอยู่เห็นหน้าลูก”
หัวใจแกร่งกระตุกวูบเห็นน้ำตาไห
