น่าอายเสียจริง!
“หมอที่รักษาพี่จอม ต้องเลี้ยงยาแน่ๆ เลยค่ะ”
“ทำไมเหรอ” เขาถามแต่ปากจูบซอกคอของเธอไม่หยุด
“ก็ไม่เห็นพี่จอมหายหื่นเลยนี่คะ”
“ไม่ดีหรือไง ร่องจะได้ไม่ว่างจากความเสียว”
“ไม่ต้องทำงานทำการกันพอดี” เธอบ่นอุบ
“ไหนพี่ดูสิว่าเยิ้มไหม ถ้าเยิ้มแสดงว่าปากกับใจไม่ตรงกัน”
เขาล้วงเข้าไปในกางเกงในของเธอ น่าอายนักที่เธอก็เยิ้มอย่างที่เขาบอกจริงๆ
“เยิ้มขนาดนี้จะทำยังไงดี”
“พี่จอมต้องรับผิดชอบ” เธอบอกเขาเสียงสั่นๆ
“เอากันตรงนี้แหละ พี่ก็แข็ง ปวดดุ้นไปหมดแล้ว”
“พี่จอม...”
เธอครางเมื่อเขาจับเธอขยับไปมา ไม่กี่ครั้งก็พาเธอไปนั่งประจันหน้ากับเขาบนตัก แล้วกดกายชุ่มฉ่ำของเธอเข้าสวมครอบกายชายในที่สุด
“อื้อ... เสียว”
เธอครางเสียงสั่นระริกเมื่อดุ้นแข็งๆ ของสามีสอดเสียบเข้ามาในซอกรักจนมิดเม้น
“อ่ะ อ่า... พี่จอม”
ขวัญจิตยิ่งครางหนักกว่าเดิมเมื่อเขาบังคับให้ม้าควบไปริมน้ำตกเร็วขึ้น ร่า
