@หนึ่งเดือนต่อมา
อุ๊บ!
ชมจันทร์รีบลุกจากเตียงนอนแต่เช้าตรู่เพราะนอนต่อไม่ได้ อะไรบางอย่างในท้องปั่นป่วนจนทำให้เธอต้องรีบลุกไปอาเจียนในห้องน้ำ
ทว่าไม่มีอะไรออกมาเลยนอกจากน้ำลาย เป็นแบบนี้อยู่นาน จนอาการค่อยๆ ทุเลาลงไปเอง ความเพลียวิ่งเข้ามาครอบงำ
ทิ้งสะโพกลงนั่งบนชักโครกเพราะเหนื่อย เหงื่อสาวแตกพลั่กๆ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายตัวเอง
ตั้งแต่จำความได้ เธอไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อน เธอกำลังเป็นอะไรกัน
ลุกเดินออกจากห้องน้ำเมื่ออาการเริ่มดีขึ้น กลับเจอใครบางคนมองมา
"ทำไมหน้าซีด" ผู้การสันต์สืบเท้าเข้าใกล้คนตัวเล็กแล้วเอามือแตะไปที่ใบหน้า เลือดฝาดที่เคยมีให้เห็นกลับไม่มีในเช้านี้
เขาลุกไปออกกำลังกายตั้งแต่เช้าแบบนี้ทุกวัน และจะกลับขึ้นมาอาบน้ำก่อนออกไปทำงาน
"ชมแค่เวียนหัวนิดหน่อยจ้ะ" จับมือหนาออกห่างแล้วเดินไปล้มตัวลงบนเตียง รั้งผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวแล้วหลับตาลงช้าๆ
"ฉันพาไปหา
