แม้อาคเนย์จะเปลี่ยนกุญแจ แต่แจ่มเคยเข้านอกออกในในบ้านของอาคเนย์จนคุ้นชิน นั่นทำให้หล่อนพาแฟนหนุ่มเข้ามาขโมยของได้
“ถ้าคุณเนยร้องตะโกนโหวกเหวกโวยวายอีก คุณได้เป็นศพแน่” ยศควักปืนออกมา ทำให้นรีหุบปากฉับ เธอถอยหนีอย่างหวาดกลัว ไม่กล้าต่อกรกับปืนผาหน้าไม้หรอก
“พี่ยศจับมันมัดเอาไว้” แจ่มสั่งแฟนหนุ่ม
“มันเห็นหน้าเราแล้วจะทำยังไงดีพี่” แจ่มเอ่ยถามแฟนหนุ่มอย่างปรึกษาหารือ
“เอามันไปขายตรงตะเข็บชายแดนแล้วกัน” ยศออกความคิดเห็น
“ก็ดีนะพี่ ขาวๆ สวยๆ แบบนี้คงได้ราคาดี”
“ส่วนไอ้อาคเนย์มันไม่รู้หรอกว่าใครมาขโมยของบ้านมัน พี่ทำลายกล้องวงจรปิดไปหมดแล้ว” ยศพูดอย่างฉลาด
“งั้นเก็บของกันเลยพี่” แจ่มจัดการนำเชือกมามัดแขนของนรีไพล้ไปด้านหลัง
“โอ๊ย!” นรีร้องด้วยความเจ็บ
“นี่มึงแอบโทร. หาใครห้ะ” โทรศัพท์หล่นออกมาจากกระเป๋า ทำให้แจ่มรู้ว่าปลายสายรับแล้ว นรีคิดอย่างสิ้นหวังเพราะว่าเธอโทรศัพท์ไปหามารดา ท่านก
