อึกกก!
ทุกอย่างราวกับความฝันแต่ฉันสัมผัสได้ว่าเป็นเรื่องจริง ตอนนี้ลมหายใจเริ่มรวยรินปรากฏภาพนั้นขึ้นมาอีกครั้ง แต่ทว่า..
กรี๊ดดดด
เลือดกระจัดกระจายหลังจากเด็กน้อยถูกซ่อนไว้ในหีบแต่แอบแง้มเปิด ผู้หญิงที่พูดแล้วจูบหน้าผากคล้ายจะเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดกำลังถูกฉีกเนื้อออกเป็นชิ้น หลังจากนั้นผู้ที่กระทำหันจ้องมองมายังหีบที่อยู่ไม่ไกล ดวงตาสีแดงเปล่งประกาย
"ฮึกกก..."
ไม่รู้ว่าทุกอย่างจบลงยังไง แต่รู้สึกเหมือนฟื้นจากความตาย ชมพูพิ้งค์ค่อยๆ ลืมตาขึ้นเธอมองไปรอบปรากฏว่าเป็นห้องนอนในทาวน์เฮาส์ เบเกอรียักษ์
"เกือบไปแล้วนะไอ้ห่า" เหลือมสบถออกมาทำท่าเหนื่อยล้า "ดีที่กูได้ยินเสียงแทรกจากดิน"
"อืม และดีที่อีตุ๊ดนั่นยังสลบไม่ฟื้น กูถึงไปช่วยทุบหน้าดินจนเห็นโลงศพนั่น"
"กลับกันเถอะที่เหลือให้ยักษ์จัดการ"
ยักษ์นั่งเฝ้าพลางพยักหน้าให้กับแชมป์และเหลือมที่ขอตัวกลับ ตอนนี้เป็นเวลาตีสองมืดค่ำบรรยากาศเงียบสง
