01 บรรลัยเบเกอรี่
1021 คำ
"ถ้ามึงช้าโดนสองแผล"
"จะรีบไปไหนไอ้สัด"
"มึงลีลามากแค่ลงจิ๊กซอว์"
สองหนุ่มนั่งตรงข้ามกันเล่นเกมที่เคยเล่นเป็นประจำ แต่ทว่า..มีมีดวางด้านข้างเพื่อให้ผู้ชนะได้ลงโทษผู้แพ้
"เชี่ยยย!!"
ฉิ้ง
มีดสั้นปลายแหลมกรีดลงแขนของชายตัวสูงใหญ่ล่ำอีกฝ่าย ชายผู้กระทำยิ้มร้ายแล้ววางไว้ที่เดิมพร้อมจะเล่นรอบต่อไป
"ไอ้เหลือมมึงก็รู้ว่าไอ้ยักษ์มันรักษาตัวเองได้แค่ไม่กี่วิ เลือดมันซิบแค่นั้นสามวิก็หายมึงยังจะกรีดเนื้อมันทำไม"
เสียงเพื่อนซึ่งเป็นผู้ชมพูดพลางส่ายหน้าก่อนที่เกมน่าขนลุกนี้จะจบลง
"ไอ้เหลือมมันขี้โกง! กูเห็นม่านตามึงนะ" ยักษ์ คือชื่อของผมเอง "ครั้งหน้ากูจะเอาผ้าผูกตามึงไว้"
"โธ่ มึงอย่าขี้แพ้ชวนตีสิวะ กูเล่นตามกติกาทุกอย่างเลยไม่เชื่อถามไอ้แชมป์ดูสิ"
"กูไม่เชื่อ"
ผมสบถเสียงดัง ไอ้เหลือม คือเพื่อนสนิทคนแรก เจ้าเล่ห์ สมกับเป็นอสรพิษ อีกคนชื่อ ไอ้แชมป์ ผู้ชายที่สุภาพแต่ร่างกายแข็งแกร่ง
"ใกล้จะเปิดเรียนแล้วมึงว่าปีนี้จะมีเหยื่อเด็ดไหม" เหลือมเอ่ยถาม แชมป์จึงตอบกลับ
"พอแล้วนะไอ้ห่าเดี๋ยวเรื่องแดง กูบอกแล้วอย่าแดกในมหาวิทยาลัย"
"ช่วยไม่ได้อยากจะมาอ่อยก็โดนล่อซะ ฮ่าๆ"
แชมป์มองเหลือมอย่างเอือม ผู้ชายสูงผอมแต่สายตาเเหลมเฉี่ยว ทั้งหมดมักมารวมตัวกันที่ทาวน์เฮาส์สองชั้นของยักษ์ ที่นี่รอบข้างมีแต่ป่าทึบแต่ผู้คนพลุกพล่านเนื่องจากเป็นถนนตัดผ่านทะลุได้หลายทาง
ยักษ์ ซึ่งเป็นเจ้าของมีความคิดจะทำบางอย่างแก้เบื่อ เขาเป็นผู้ชายที่ชอบความตื่นเต้นอยู่ตลอดเวลา ก่อนจะปิ๊งไอเดียแล้วพูดขึ้น
"กูว่าจะเปิดคาเฟ่ร้านเบเกอรี่ในทาวน์เฮาส์ของกูนี่แหละ"
"ชั้นล่างนี้อะเหรอ"
"ใช่ มึงว่าดีไหมจะได้ทำตัวเป็นปกติเหมือนมนุษย์มนาทั่วไป"
"ก็ดีนะ"
เสียงเห็นด้วยของแชมป์ผู้ชายที่ใช้ชีวิตเรียบง่ายไม่หวือหวา
"มึงมีสโลแกนหรือยังเดี๋ยวกูช่วยตั้งให้" เหลือมเอ่ยแทรกพลางครุ่นคิด "เค้กอร่อยแต่รสชาติจะกร่อยถ้าอกหัก"
"เดี๋ยว..แล้วใครจะมาแดกหดหู่สัด"
"มึงไม่ชอบงั้นเปลี่ยน อืม คิดจะพักคิดถึงยักษ์เบเกอรี่ กินวันนี้สู่ขิตสวรรค์ชั้นเจ็ด"
ยักษ์เริ่มคิ้วขมวดเป็นปมตามมาด้วยแชมป์ที่แทบจะกลั้นขำไม่ไหว แต่เหลือมก็ยังคงคิดสโลแกนช่วยร้านเพื่อนต่อไป
"ทำหน้าแบบนี้มึงไม่ชอบ ถ้างั้น..บรรลัยเบเกอรี่ ส่งฟรีด้วยเรือดำน้ำขนมสี่สิบห้าบาทค่าส่งสามแสน"
"เอา..."
"มึงชอบชื่อบรรลัยเบเกอรี่!"
"เอา...ไว้ให้พ่องมึงไปเปิดร้านเองเถอะ! ไม่ทำแม่งละร้านขนม แค่สโลแกนกูก็เห็นอนาคต"
"รวย?"
"ซวย!!!"
พู่
น้ำเปล่าพุ่งจากปากแชมป์ที่ไม่สามารถกักเก็บความรู้สึกของการโต้เถียงได้ ทั้งสองคนมักทะเลาะและสาดอารมณ์ใส่กันเป็นประจำ
หลังจากนั้นก็ถึงเวลาไปเรียนช่วงบ่าย สามหนุ่มขับรถเก๋งคันหรูหราแยกย้ายไปยังตึกคณะของตัวเอง
กรี๊ดดด
หู้ยยย
แซ่บบ
เสียงกรีดร้องวี้ดว้ายของสาวหลายคณะเมื่อเห็นสามหนุ่มสุดฮอตเดินเข้ามาพร้อมกันก่อนที่จะแยกไปคนละทาง
ยักษ์ ชายหนุ่มสูงร้อยแปดสิบแปดใบหน้าหล่อเหลา ทรงผมเท่สีดำ นัยน์ตาสีเทาเข้ม ริมฝีปากหนารูปหยักชัดเจน นิสัยเจ้าชู้สายเปย์แต่ดุดัน!
เหลือม ผู้ชายฉายาเจ้าเล่ห์ ตาเฉี่ยวเล็กแหลม ผมน้ำตาลเข้มทรงผมสกินเฮด ขี้เล่นกวนประสาทหนักไปทางกวนตีน!
แชมป์ ใบหน้าหล่อเรียบจมูกโด่งสันตรง เดาอารมณ์ยาก เก็บความรู้สึกเก่ง!
}บาทเดียวดูเพลินอะไรไม่เกินเมียงู{
เสียงร้องเพลงใต้ตึกคณะวิจิตรศิลป์ นิสิตนักศึกษาใหม่ต่างเข้าร่วมเนื่องจากเป็นข้อบังคับ แต่ทว่ามีบางคนไม่ชอบกิจกรรมนี้เป็นอย่างมาก เธอจึงแอบปลีกตัวหลบหนีรุ่นพี่
ตึก ตึก
ฝีเท้าคู่หนึ่งรีบเร่งวิ่งสลับเดินมายังมุมลับตาคน เธอมัดผมยาวรวบสูงเป็นหางม้า ใบหน้าสวยจิ้มลิ้มพิมพ์ใจแต่คล้ายกำลังหลบซ่อนบางสิ่ง..
"น่าเบื่อชะมัดกว่าจะปลีกตัวออกมาได้" ฉันหยิบโทรศัพท์ส่งไลน์เพื่อนัดหมายกับเพื่อน "รับน้องอะไรไร้สาระ"
ตึกเก่าที่ดูเหมือนไม่มีใครเหมาะจะหลีกหนีกิจกรรมที่น่ารำคาญใจ ฉันเดินอ้อมด้านหลังโดยที่ไร้ผู้คนรอบข้าง จนกระทั่งได้ยินเสียงดังมาจากซอกตึกห้องเก็บของ
กึก'
"ใครกัน.."
ด้วยความอยากรู้อยากเห็นจึงเดินตามเสียงนั้นไป เนื่องจากตัวฉันเองไม่เคยเกรงกลัวอะไร แต่เมื่อเดินเข้าไปใกล้กลิ่นไม่พึงประสงค์ก็พุ่งมาปะทะจมูกอย่างรุนแรง
แกร๊ก
ประตูเปิดออกภายในห้องมืดมิดและเสียงนั้นก็หยุดชะงักไป ติก' ฉันเปิดสวิตช์ด้านขวามือจนไฟสว่างแจ้ง สิ่งที่อยู่ตรงหน้าทำให้แทบช็อก
"ล..เลือด!!!"
ตึ๊ก
เมื่อถอยหลังเพียงสองก้าวเหมือนร่างอัดกระเเทกบางอย่างจนตอนนี้ชาไปตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า พอหลังหันกลับปรากฏว่า
กรี๊ดดดด!!
ฟุบ!!
ห้องพยาบาล
"อะ โอ๊ย" รู้สึกตัวอีกทีก็มองไปรอบๆ กำแพงสีขาวมีผ้าม่านกั้นคล้ายจะเป็นห้องปฐมพยาบาล
"สวัสดีฟื้นแล้วเหรอจ๊ะ"
"อาจารย์..."
"ตอนนี้อาจารย์จัดยาให้แล้วนะ"
"หนูเป็นอะไรไปเหรอคะ"
"สงสัยจะเดินหลงทางไปตึกเก่าแล้วเป็นลม มีนักศึกษารุ่นพี่หนุ่มอุ้มมาส่ง"
ห้องที่เปิดแอร์เย็นเฉียบแต่สายตาของชายหนุ่มตัวสูงล่ำกลับสร้างความร้อนแรงอบอ้าว อาจารย์หมอเดินออกไปจากห้องเหลือเพียงเขาลุกจากที่นั่งตรงดิ่งมาใกล้ โน้มตัวเพื่อถามไถ่ด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยพร้อมแนะนำตัวทำความรู้จัก
"เป็นยังไงบ้าง..หวัดดีนะฉันชื่อยักษ์"
- ผู้เขียน
