“ไอ้บอสช่วยด้วย” ฉันเรียกหาคนใกล้ตัว พอหันหลังมาไม่รู้ว่ามันพาแฟนกลับโต๊ะไปหรือยัง แต่การที่มันเข้ามาช่วยพยุงได้ทันท่วงทีก็แสดงว่ามันยังอยู่ตรงนี้ไม่ได้ไปไหน ฉันกับบอสพาคนเมาจนหลับกลับโต๊ะ “อะไรวะเนี่ย” เสียงอุทานอย่างล่องลอยของฉันหลุดออกมาทันทีที่เห็นสภาพคนในโต๊ะ พี่นนท์พึมพำหัวเสียเหมือนด่าใครอยู่ตลอดเวลา และกำลังยืนทำอะไรไม่ถูกกับเพื่อนแต่ละคนที่เมาแอ๋สภาพดูไม่ได้ซักคน เพื่อนตัวดีของฉันทั้งสองตัวก็ด้วย “เอาไงดีอะ” ขอความเห็นจากบอส มันก็เกาหัวแกรก ๆ ก่อนตอบ “มึงเมามั้ย” “ไม่” “งั้นมึงขับรถกลับ ส่วนไอ้สองคนนี้เดี๋ยวกูพาขึ้นไปนอนที่ห้องไอ้ต้นข้างบน” ได้ฟังฉันก็พยักหน้าและหันไปถามความเห็นคนที่ยังมีสติอีกคน “พี่นนท์ละคะ” “พี่แม่งปวดหัวเลยว่ะ น้องเอาไอ้เกียร์ไปส่งคอนโดพี่หน่อยได้มั้ย เดี๋ยวพี่ต้องแบกไอ้สองตัวนี้อีก” เนื่องจากรู้ว่ายังไงเราก็ต้องกลับคอนโดเดียวกันอยู่แล้วจึงพยักหน้าต