ส่งท้าย ปี 4
หลังจากพรีเซนต์โปรเจ็คจบเรียบร้อย พวกเราทั้งกลุ่มก็นัดกันไปเลี้ยงฉลองที่ภัตตาคารริมแม่น้ำเจ้าพระยา โดยมีสปอนเซอร์เจ้าใหญ่ใจดีอย่างเฮียโจ้ที่โอนเงินค่าอาหารมาให้ตั้งแต่ยังไม่ได้สั่งอาหาร เป็นของขวัญที่พวกเราเรียนจบตามหลักสูตรพร้อมกันทั้งหมด
“ชน !!!” เสียงแก้วไวน์ทั้งหกแก้วดังกระทบกัน วันนี้มากันครบไม่เว้นแม้แต่คุณชายต้นที่หาคิวมาเจอเพื่อนยากยิ่งกว่าดารา
“กูรู้สึกเหมือนกับว่าอิสระกำลังรอกูอยู่ไม่ไกล” บอสพูดน้ำเสียงโอเวอร์ แต่ก็มีแววตาที่แสดงความรู้สึกแบบนั้นอยู่จริง ๆ
“พวกมึงทำงานกันเลยมั้ย หรือเรียนต่อ” ต้นที่ไม่ค่อยได้อัปเดตข่าวสารชีวิตกับชาวบ้านโพล่งถามเข้ามากลางวง
“ไม่มีใครเรียนต่อเลย นอกจากต้นหญ้าจะไปต่อโทที่อังกฤษ” ฟรังตอบขณะหั่นสเต๊กเนื้อด้านหน้า ดูท่าจะหิวโหยกว่าใครเพื่อน
“ไปไกลเลย ต้องคิดถึงพวกแกแน่ ๆ” ต้นหญ้าทำเสียงเศร้า แต่ก็ไกลจริง ๆ อย่างที่ว่า
เวลาที่อยู่ด้ว
