ยืนชะงักค้างอยู่อย่างนั้นหลายนาที ไม่รู้ว่าร่างกายของตัวเองโดนน้ำร้อนลวกหรือเพราะเห็นพี่เกียร์เป็นห่วงผู้หญิงคนนั้นอย่างออกนอกหน้ากันแน่ที่ทำให้ช็อก
ฉันตาพร่าไปหมดรู้สึกคล้ายล่องลอยจนใครสักคนดึงฉันออกมาจากตรงนั้น ฉันรู้เพียงแค่ตัวเองโดนดึงแต่ไม่รู้ว่าใคร ไม่รู้ว่ากำลังโดนลากไปที่ไหน รู้ตัวเองทีก็นั่งอยู่ที่โต๊ะตัวหนึ่ง
“แม่งเอ๊ย !” ฉันได้สติเมื่อได้ยินเสียงสบถของคนตรงหน้า พบว่าเป็นซันที่ทำหน้าหงุดหงิดขณะที่รู้สึกเย็นวาบจากเจลเย็นที่ร่างสูงบรรจงทาให้ด้วยมือของเขาที่สั่นไปเล็กน้อย
เสียงฝีเท้าหลายคู่วิ่งเข้ามาพอเงยขึ้นก็ปรากฏเป็น ซอนมิน แอน และรุ่นพี่วิศวะเพื่อนเฮียทุกคนต่างหยุดยืนมองด้วยสีหน้าเป็นห่วง
“ไอ้ซัน เซียร์เป็นไงบ้างวะ” เฮียถามพลางชะโงกหน้า มือทำท่าจะเข้ามาจับแต่ก็กำไว้เหมือนไม่กล้าแตะกลัวว่าจะทำให้ฉันเจ็บไปมากกว่าเดิม “ตามหมอมาดีมั้ย”
“ไอ้เซียร์ นอกจากมือโดนตรงไหนบ้างอีกเปล่า
