บทที่ 23
เดือนลดากระแทกเสียงเล็ก ๆ ตอนท้าย แต่อีกฝ่ายก็รับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดทั้งในน้ำเสียงและคำพูดเสียดแทงใจ ในเมื่อเขาเองก็เจ็บปวดไม่แพ้เธอเช่นเดียวกัน
“มินนี่...”
“ขอโทษทีค่ะ...วันนี้ลูกค้าเยอะ เชิญตามสบายนะคะ”
หญิงสาวรีบเดินจากไปเพื่อรับออเดอร์จากโต๊ะอื่นโดยไม่เหลียวหลัง เอเดรียนหยิบแฮมเบอเกอร์ในจานขึ้นมาก่อนลงมือกินมันแต่ดวงตาคู่นั้นจับจ้องไปที่หญิงสาวตลอดเวลา
เป็นเวลาเย็นมากแล้วที่เดือนลดากลับบ้านหลังจากรับเงินค่าจ้างรายวันจากมาเรีย เจ้าของร้ายผู้แสนใจดีที่ทำอาหารฝากให้เธอติดมือกลับห้องพักด้วย
ร้านเบอเกอร์ที่เธอทำอยู่นั้นห่างไปจากอพาร์ตเมนท์ที่เธอเช่าห้องพักอยู่ไม่ไกลและใช้เวลาเดินไปแค่สิบนาที เดือนลดาหอบหิวของกินและกระเป๋าสะพายของเธอขณะเดินไปคิดไปบนทางซึ่งตรงไปยังอพาร์ตเมนท์
ในหัวของเธอยังมีแต
