(โป๊ยเซียน)
“ผู้ชายต้องการพื้นที่ส่วนตัวอยู่แล้วแม้กระทั่งกับเพื่อน...แล้วมาถามกูเรื่องผู้ชายทั้งที่กูเป็นเกย์”
ทิศเหนือชี้นิ้วเข้าหาตัวเองหลังตอบคำถามคลายความสงสัยให้ฉันจบ แล้วเป็นเกย์ทำไมจะถามไม่ได้ ในตัวทิศเหนือมีทุกส่วนที่เป็นผู้ชายยันนิสัย แค่ปากจัดชอบด่าเพื่อนเกินกว่าคนปกติเขาเป็นกันก็เท่านั้นแหละ
“ใช้...เหมือนผู้ชายก็เท่ากับว่าเป็นผู้ชาย อย่าให้กูพูดไม่เพราะเกรงใจตายาย” เพราะในระหว่างที่เรากำลังพูดกันนั้นได้เดินมาหยุดยืนหน้าศาลตายายประจำมหาวิทยาลัยพอดี ทำให้ฉันกับทิศเหนือหันหน้าเข้าหาศาล ยกมือขึ้นไหว้เป็นการเคารพจากนั้นก็เดินต่อ
อุตส่าห์เว้นวรรคเอาไว้ในใจ ดีนะสบตากับยายเจ้าที่ซะก่อน...
“เจ้าที่ก็ไม่เว้นเนาะมึงเนี่ย ทำตัวแบบนี้แหละผีตามหลอก”
“ผีไม่ได้หลอกแค่เป็นคนดวงตกและสวยมาก ๆ ที่ต้องเอาชีวิตรอดพ้นไปถึงวันเกิดได้ก็ไม่มีอะไรแล้ว” มันก็มีแค่นั้นแหละชีวิตฉัน แต่เวลามันก็ร่วมเดื
