(โป๊ยเซียน)
ณ ห้องอาหารบ้านของวาฬ (ระหว่างมื้ออาหารเย็น)
ติ๊ง!
เสียงข้อความของฉันดังขึ้นแจ้งเตือนบ่งบอกถึงใครบางคนส่งอะไรเข้ามา มือเล็กหยิบเอาโทรศัพท์ที่วางอยู่ขึ้นมาเปิดดู ตอนนี้บรรยากาศบนโต๊ะอาหารมื้อเย็นเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยของพ่อฉันกับพ่อวาฬ ชายวัยกลางคนที่เริ่มเมาและยิ่งเมาเสียงพูดคุยก็จะยิ่งดัง
อยากยื่นไมค์ให้คนละตัวไปเลยจริง ๆ เสียงดังกันเป็นที่สุด!
นิ้วเรียวกดเปิดเข้าดูแจ้งเตือนก็พบว่าเป็นไดเรคจากมอส การพูดคุยกับใครตลอดทั้งวันขนาดนี้ฉันไม่ชินเอาซะเลย ตัวเองไม่ได้ชอบคุยกับคนไม่สนิทสักเท่าไรอยู่แล้วแม้ว่าอีกฝ่ายจะคุยสนุกก็เถอะ
แต่ว่าฉันจะตอบไปตามมารยาทเพราะน้องเขาหล่อดีก็แล้วกัน
ฉันพิมพ์ข้อความตอบกลับมอสไปและเพียงกดส่งอีกฝ่ายก็กดอ่านทันที ราวกับว่ากำลังเฝ้ารอการตอบกลับอยู่แล้ว ตลอดทั้งวันนี่น่าจะเป็นการตอบข้อความของฉันที่มากที่สุด เพราะอยู่ใกล้วาฬก็ไม่อยากหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
