ปึก!
ประตูรถถูกปิดลงในขณะที่สายตาของฉันยังคงมองตามแผ่นหลังกว้างของคนตัวสูงที่เดินเข้าไปในบ้าน วาฬไม่คิดจะทักทายสไบกำลังยืนมองด้วยความงุนงงไม่ต่างกันกับฉัน ทำตัวเป็นเด็กเอาแต่ใจสุด ๆ
“ลูกพี่สไบเป็นวัยทอง” ฉันพูดขึ้นพร้อมหันไปสบตากับเด็กสาวตรงหน้า เป็นผู้ทำลายความเงียบให้กับสไบด้วยตัวเอง
“ถึงพี่วาฬจะดุแต่ก็ใจดีนะ” สไบพยายามอธิบาย ช่วยลูกตัวเองสุดกำลังแต่ฟังแล้วมันยังไงก็ไม่รู้ ดุแต่ก็ใจดี? ใจดีกับทุกคนแต่ดุกับฉันล่ะสิไม่ว่า โดนอยู่คนเดียวเนี่ย!
“ไม่เห็นจะใจดีเลยวาฬที่พี่ต้องเจอต่างกับคนอื่นเจอมาก มีแต่ดุ ดุแล้ว ดุอยู่ ดุตลอดไป” หรือว่าช่วงนี้ฉันไม่ค่อยเอาจริงเอาจังวาฬเลยได้ใจ
“ดุที่ว่าหมายถึงนิสัยใช่มั้ย?” สไบเอียงมองพร้อมทั้งยิงคำถามกลับมาด้วยใบหน้าสงสัย แต่สิ่งที่ออกมาจากปากนั้นฉันคิดไปถึงไหนต่อไหน
“ไอ้เด็กคนนี้… เป็นสาวเป็นนาง” ก็ต้องหมายถึงนิสัยสิ สไบกำลังคิดไปถึงไหนต่อไหน!
“แล้ว
