(วาฬ)
เวลาต่อมา ณ ห้องพยาบาลของมหาวิทยาลัย
“ขอบคุณนะคะ...พวกพี่ไปเรียนเถอะค่ะ หนูไม่เป็นอะไร”
หญิงสาวที่เขาพึ่งพาเธอมาถึงห้องพยาบาลพูดขึ้นพร้อมยกมือไหว้ขอบคุณ ดูจากคำพูดและการเรียกชื่อได้ถูกต้องนั้นเท่ากับว่าเธอรู้จักเขาดี ซึ่งต่างกับเขาที่ไม่รู้ว่าผู้หญิงตรงหน้าเป็นใคร
รู้อย่างเดียวเป็นรุ่นน้องแน่นอน
อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นนั้นรวดเร็วจนเขาก็ตั้งตัวไม่ทัน รู้เพียงแค่ว่าอีกฝ่ายโผล่ออกจากมุมอาคารจอดรถด้วยความรวดเร็ว ใบหน้าชนกับไหล่ทำให้เลือดกำเดาไหลและชนแรงพอสมควรเพราะเขายังรู้สึกเจ็บ
ตัวเองก็ไม่ได้มองซ้ายมองขวาให้ดีซะก่อนจะเดินออกมาในเรื่องนี้จึงมีส่วนผิดเช่นเดียวกัน ทำน้องเขาเจ็บตัวอีกจะเมินเฉยก็ไม่ควรและการที่เสนอตัวพามาห้องพยาบาล ยังไงซะตึกคณะก็อยู่ข้าง ๆ กันเดินไม่กี่นาทีก็ถึง
“ไม่เป็นไร พี่มีเวลาครึ่งชั่วโมงแล้วมึงล่ะแอส” วาฬหันไปมองแอสตันที่ยืนอยู่ข้างกัน
“อีกสิบนาที” แอสตันยกน
