“อายุเท่าไหร่แล้วนะวาฬ”
“เท่ามึง”
คำถามของฉันได้รับการตอบกลับมาจากผู้ชายที่อยู่ในห้องด้วยกันทันที วาฬเดินผ่านหน้าเข้าไปในห้องแต่งตัวอีกครั้ง โดยที่ฉันยังยืนอยู่กลางห้องพลางทำหน้าครุ่นคิดกับฝันของตัวเองไม่หยุด
“เออว่ะ...แต่ดูดนมตีหวยว่าอะไรดี” สองมือยกขึ้นเท้าเอวและพยายามคิดสุดความสามารถ
“เจ็ดแปดมั้ง มือจับก็เจ็ดปากดูดก็แปด” วาฬที่เดินออกมาอีกครั้งเป็นผู้พูดขึ้น น้ำเสียงที่ได้รับมานั้นทำให้หันไปสบตากับเพื่อนและได้เห็นสีหน้าของอีกฝ่าย
ดุอีกแล้ว...ทำอะไรให้อีกล่ะ?
“ดุอยู่ได้! ดุอะไรหนักหนา แล้ววันนี้จะไปไหน!” ตอนแรกอารมณ์ปกติ ตอนนี้วีนขึ้นมาอีกแล้ว!
“ไปเรียน เข้าไปนั่งด้วยกันด้วยขี้เกียจเดินตามหาตัว” พูดจบวาฬก็เหวี่ยงเสื้อชอปสีกรมขึ้นพาดบ่าแล้วเดินนำหน้าออกจากห้องนอนไป วันนี้เขามีเรียนซึ่งฉันไม่มีก็ต้องเกาะสอยห้อยตามกันไปทุกที่ เดินตามต้อย ๆ เป็นลูกเป็ดตามพ่อเป็ดเลย
“ไม่อยากเข้าไปนั่ง
