สองมือเล็กที่วางค้ำยันตัวเองเอาไว้กับที่นอนกำแน่นให้กับหัวใจเต้นแรงระรัวของตัวเอง เรี่ยวแรงถูกดูดกลืนหายด้วยจูบของวาฬ คนไม่ประสีประสาค่อย ๆ ถูกสอนจากเพื่อนด้วยปากร้อนนุ่มที่กดทาบทับประโลมจูบเข้ามาซ้ำ ๆ แต่ถึงจะไม่ค่อยรู้ความแต่ก็ยังจูบตอบอย่างเงอะงะกลับไป
“โกรธมั้ย” เสียงทุ้มพร่าเอ่ยถามหลังถอนจูบออก ใบหน้าของเราอยู่ในระยะประชิดจนรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นของกันและกัน คำถามจากวาฬอาจจะหมายถึงโกรธเขาไหมที่ถูกจูบ
“....” ฉันทำเพียงส่ายหัวไปมาเป็นการตอบ ไม่ได้รู้สึกโกรธเพราะตัวเองก็อยากรู้อยากลองแล้วขอให้วาฬทำ กลับกันสิ่งเดียวที่รู้สึกมีเพียงจังหวะการเต้นของหัวใจที่แรงถี่ไม่หยุด
“...ก็ดี” วาฬพูดกับตัวด้วยเสียงที่เบาราวกระซิบ จากนั้นก็ดันตัวฉันให้นอนหงายลงกับเตียงโดยที่เขาเป็นฝ่ายขึ้นคร่อมแทน
พรึ่บ!
“ทำอะไร...” ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วไม่ทันให้ตั้งตัว ฉันถามกลับไปเมื่อตัวเองอยู่ใต้ร่างวาฬแล้ว
“ก็
