(โป๊ยเซียน)
(พี่วาฬ ติ๊ด!)
เสียงของมอสเอ่ยพูดเสียงเบาเรียกชื่อเจ้าของใบหน้าที่แย่งโทรศัพท์ฉันไปจากมือ แต่เพียงแค่ได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเองวาฬก็กดวางสายไปอย่างไม่สนใจไยดีและไม่ยังไม่ยอมคืนมือถือฉันกลับมาด้วย
ติ๊ง!
เสียงแจ้งเตือนข้อความดังขึ้นหลังจากที่พึ่งกดวางสายมอสไป นิ้วยาวเลื่อนหน้าจอเปิดอ่านข้อความนั้นเองโดยไม่สนใจว่ามันจะเสียมารยาทไหม ฉันไม่เคยถือสาอะไรถ้าคนที่ตัวเองสนิทและไว้ใจจะเล่นมือถือของตัวเอง วาฬเองก็นิสัยเหมือนกับฉันเช่นเดียวกัน
“ทำไมพี่อยู่กับเขา...” เสียงทุ้มต่ำอ่านข้อความบนหน้าจอ พลางชำเลืองสายตามาสบกับฉันแล้วกลับไปให้ความสนใจสิ่งที่อยู่ในมืออีกครั้ง
“....” มอสจะสงสัยฉันว่าไม่ใช่เรื่องแปลก ก็นี่มันกี่ทุ่มแล้วล่ะ...
ติ๊ง!
“ผมไม่ชอบคนนั้นเลย คนที่พี่สนิทด้วย” อีกครั้งที่วาฬอ่านข้อความของมอสให้ฉันฟัง ดวงตากลมโตกะพริบมองปริบ ๆ โดยไม่ปริปากพูดอะไรออกมา
“....” แล้วเด็กน
