“เจ็บ”
ฉันตอบวาฬออกไปด้วยเสียงที่แผ่วเบา ดวงตากลมโตจ้องมองใบหน้าหล่อของเพื่อนสนิทที่ยื่นไล่ต้อนเข้ามาเรื่อย ๆ ในขณะเดียวกันฝ่ามือยังคงลูบไล้เนื้อครีมไปตามต้นขาอ่อนด้านใน
“จริง” วาฬย้อนถามกลับอย่างไม่อยากจะเชื่อสักเท่าไร มือก็ลากเลื่อนเข้าใกล้ส่วนอ่อนไหวทำให้ขาเรียวพยายามหนีบเข้าหากัน แต่ก็ดันติดลำตัวของผู้ชายที่ยืนแทรกอยู่ตรงกลาง
“เออ” ความสงสัยของเพื่อนทำให้ต้องพูดย้ำอีกครั้ง ช่างสงสัยเก่งเหลือเกินนะมันเนี่ย!
“จริงดิ” ไม่ว่าฉันจะยืนยันคำตอบไปกี่รอบ วาฬก็จะมีคำถามกลับมาทุกรอบ
“วาฬอย่ากวนตีน” เริ่มหมดความอดทน ท่าทางและการกระทำก็พอจะเดาออกอยู่หรอกว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร
“คนเป็นห่วงยังมาด่าว่ากวนตีนอีก สรุปว่ายังเจ็บอยู่มั้ย”
“ไม่เจ็บแล้ว พอใจมึงยัง” ตอบว่าเจ็บก็ไม่เชื่อ เหมือนถูกรู้ทันว่าฉันกำลังโกหก
“งั้นเช้านี้ก็ทำได้อีกสิ” คำพูดเอาแต่ใจที่ได้รับมาทำฉันหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา เปิดปากย้อนถ
