งานวันเกิดของเด็กน้อยภาคินเป็นไปด้วยความสุข สนุกสนาน ทานอาหารร่วมกัน ช่วงเวลาที่ทุกคนร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ให้เด็กน้อยได้เป่าเค้ก มอบของขวัญและรับคำอวยพรจากผู้ใหญ่ ทุกอย่างเรียบง่ายและอบอุ่นจนถึงเวลาที่งานจบลง..
01:45
คีตะและคาเมลนอนอยู่บนเตียง โดยมีน้องคินนอนอยู่ตรงกลางระหว่างทั้งคู่..คีตะนอนตะแคงเข้าหาลูกชาย กอดตัวเด็กน้อยเอาไว้ ทั้งยังพาดมือยาวไปจนถึงตัวภรรยาเพื่อกอดภรรยาเอาไว้เช่นเดียวกัน
“ฝันดีนะคะที่รัก ฝันดีนะครับลูกชาย” เสียงเข้มเอ่ยพลางโน้มหน้าหอมแก้มนิ่มของเมียหนึ่งฟอด และหอมลูกชายไปอีกหนึ่งฟอด “ทำไมครับ?” คีตะเอ่ยถามเพราะลูกชายตอนนี้ที่ควรจะนอนอยู่กับที่ กลับหยัดตัวลุก คลานไปกดเปิดไฟหัวเตียงเพื่อส่องแสงสว่างให้ทั้งปะป๊าและมะมี๊ได้มองเห็นตัวเองชัดๆ
“น้องคินจะไปไหนคะ” และเมื่อน้องคินคลานไปยังปลายเตียง มะมี๊คาเมลก็เป็นฝ่ายเอ่ยถามขึ้นมาบ้าง แต่ก็ยังไม่ได้รับคำตอบอะไร
นอกจากน้
