ตอนที่ 3 เอาชนะ
1023 คำ
“ฉันคงไม่ลดตัวลงไปนอนกับเมียน้อยพ่อตัวเอง” เสียงกดต่ำเอ่ยตอบร่างสวยที่ยังยืนอยู่ประชิดตัว สายตาสองคู่ยังประสานกันไม่ละไปไหน..เหมือนว่าตอนนี้ต่างคนจะต่างไม่ยอม ต่างจะเอาชนะกันให้ได้
“แล้วเสนอตัวมาทำไม ในเมื่อก็ต้องรู้อยู่แล้วว่าฉันเป็นเมียน้อยพ่อคุณ”
“ก็แค่อยากแน่ใจ”
“ต้องการอะไรให้แน่ใจคะ?”
“แน่ใจว่าที่สั่งปลดเธอจากละคร มันสมเหตุสมผลแล้วและฉันคิดไม่ผิด” ประโยคที่คีตะพูดไป ทำคาเมลที่ได้ฟังแสยะยิ้มออกมา..
“ฟังดูน่าสนใจจังเลยค่ะ.. อันนี้ตอนปลดคุณคีตะไม่รู้หรอคะว่าใครเป็นสปอนเซอร์ให้ละครเรื่องนี้” จะไม่ให้เธอแสยะยิ้มได้ยังไง ละครที่ว่าถูกวางตัวเธอเป็นนางเอกเพราะเฮียคอปเป็นสปอนเซอร์ใหญ่..แล้วใครจะมาถอดเธอได้ คีตะงั้นเหรอ? ไร้สาระสิ้นดี
เถียงไม่ชนะแล้วยกเรื่องละครมาขู่
จากที่แค่คิดจะกวนประสาทเล่นๆ ตอนนี้เริ่มจะอยากเอาชนะตาบ้านี่จริงๆ เข้าแล้ว
“…”
“ถอดฉันออกแล้วก็หาสปอนเซอร์คนใหม่ไว้ด้วยก็แล้วกัน ฉันก็อยากจะรู้ ใครจะยอมมาลงทุนหลักสิบล้านให้ละครจากบริษัทที่ขาดทุนมาไม่รู้กี่ปี”
“อ่า” คราวนี้เป็นคีตะเองที่ยกยิ้มมุมปาก..ถ้าคาเมลยกเรื่องสปอนเซอร์มาพูด นั่นก็แปลว่าต้องมีสัมพันธ์บางอย่างกันที่ทำให้สปอนเซอร์รายนั้นยอมลงทุนเพื่อให้คาเมลเป็นนางเอก หลังจากนี้เขาแค่สั่งให้คนสืบหาตัวสปอนเซอร์คนนั้นแล้วก็สืบมาให้รู้ว่าเป็นอะไรกัน..คงจะได้ประวัติของคนตรงหน้ามาได้ไม่มากก็น้อย
“ฉันหมดอารมณ์จะเสวนากับคุณแล้ว ขอตัว” ร่างสวยว่าจบก็ผละตัวหนีกำลังจะแยกตัวเดินออกไปแต่เป็นคีตะเองที่รั้งตัวกลับมา ก่อนจะออกแรงผลักจนคาเมลเซล้มลงไปบนเตียง “จะทำบ้าอะไร” เสียงหวานถามออกมาทันทีที่ร่างแกร่งขึ้นมานั่งคร่อมทับตัวเธอไว้..
“ก็ไหนว่าพ่อฉันก็ไม่ถึงใจ เด็กของคลับก็ไม่ถึงใจ อยากจะได้ฉันอีกคนไม่ใช่หรือไง”
“ตอนแรกที่เห็นรูปที่คลับส่งมาก็ใช่” เธอยอมรับว่าคีตะตรงสเปคทุกอย่าง ร่างกายกำยำแม้มีเสื้อเชิ้ตปิดบังแต่ก็รับรู้ได้ถึงมัดกล้ามแน่น ใบหน้าคมหล่อเหลา จมูกเป็นสัน ท่าทางที่ดูหย่อหยิ่ง เฉยชายิ่งทำให้เธออยากรู้จัก แต่กับนิสัยที่ได้คุยแล้วล่ะก็.. “แต่ตอนนี้แค่ขาอ่อนฉัน คนอย่างคุณก็อย่าหวังว่าจะได้เห็น”
“ไม่รู้เหรอว่าฉันฝากละครให้เธอได้ ฉันดันเธอให้ไปได้ไกลกว่าพ่อฉันอีก” ใบหน้าคมโน้มเข้าหาจนใกล้ใบหน้าสวยเพียงคืบ..
“แน่ใจเหรอคะว่าทำได้?”
“ถ้าเธอนอนกับฉัน”
“ทำไมถึงต้องอยากได้เมียน้อยพ่อขนาดนั้นล่ะคะ แบบคุณก็น่าจะหาเองได้นี่” ยอมรับว่าคนสวยตรงหน้าปากดีกว่าที่คิด พูดทุกประโยคทำเขาเจ็บแสบ..แต่ก็นั่นแหละ ทั้งชีวิตเขาเคยเจอคนที่อวดเก่งขนาดนี้ที่ไหน
“ฉันไม่ได้อยากได้เมียน้อยพ่อ ฉันอยากได้เธอ” เสียงแหบพร่าเอ่ยเพียงแค่นั้น คนสวยใต้ตัวก็เงียบไป..ในตอนแรกเขายอมรับว่ามีความคิดที่คิดว่าเด็กคนนี้เป็นคนของพ่อตัวเอง แต่ก็ใช่ว่าเขาจะมั่นใจขนาดนั้น เพราะคนที่ลบประวัติส่วนตัวทุกอย่างของตัวเองออกจากระบบข้อมูลของรัฐได้ ไม่ใช่ว่าใครจะทำก็ได้ แม้แต่ระดับพ่อเขาก็ทำให้ไม่ได้ นั่นแปลว่าต้องมีคนที่ใหญ่กว่านั้นทำให้เด็กคนนี้
อีกอย่าง..เมียน้อยพ่อที่ยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อดันตัวเองไปให้สูง จะมาอวดเก่งใส่เขาอย่างงั้นหรือ? ที่ผ่านมามีแต่คนประจบประแจงหวังผล ต่างกับคาเมลหน้ามือกับหลังมือ
นั่นเลยเป็นสิ่งที่ทำให้เขามั่นใจ
เด็กคนนี้ไม่ใช่เมียน้อยพ่อ และแน่นอนว่าต้องมีแบ็คที่ใหญ่กว่านั้นหนุนหลังอยู่เป็นแน่
“อะไรที่อยู่ๆ ยอมพูดว่าอยากได้ฉันขึ้นมา”
“เพราะเธออวดเก่ง”
“อยากเอาชนะนี่เอง” คาเมลพูดพลางยกมือบางขึ้นไปกอดคอคนที่นอนคล่อมตัวเธอไว้ ออกแรงรั้งจนใบหน้าคมเข้าใกล้แบบปลายจมูกชนกัน “ไม่ให้”
“…”
“อยากได้ฉันขนาดไหนลองทำให้ดู ที่บอกว่าฝากละครให้ฉันได้ ดันฉันได้ไกลกว่าพ่อคุณ ถ้าทำได้จริง ถึงเวลานั้นฉันจะมาหา จะถอดเสื้อผ้าออกต่อหน้าคุณเอง” ว่าจบก็กดจูบไปที่ปากหนาหนึ่งครั้ง ก่อนจะผลักตัวร่างแกร่งออกจากตัวแล้วรีบเดินออกจากห้องไป…
เหลือไว้เพียงคีตะที่อยู่ในห้องเพียงคนเดียว กับสายตาคมที่มองแผ่นหลังสวยไปจนสุดสายตา
คาเมลไม่ธรรมดา รู้จักพูด รู้จักเล่นเกมส์ รู้ทัน จับทางเขาได้ทุกอย่าง..
คิดได้แบบนั้นแล้วถึงกดต่อสายไปหาเวหา บอดีการ์ดคนสนิทของตัวเอง
‘มีอะไรครับนาย’
‘สืบหาสปอนเซอร์ละครที่คาเมลเล่น หามาว่าเป็นใครมาจากไหน มีสัมพันธ์อะไรกับคาเมล’
‘ครับนาย’
‘อ่าแล้วก็ดูอีเวนท์ที่มีชื่อเสียง ละครของผู้จัดที่มาแรงตอนนี้ ส่งชื่อคาเมลไป บอกไปว่าถ้าคาเมลได้เป็นตัวหลักในทุกงาน กูจะเป็นสปอนเซอร์ใหญ่ให้เอง’
‘ไม่ถอดออกจากละครแล้วเหรอครับ’
‘ไม่ต้อง ไปจัดการที่กูสั่งให้เรียบร้อย หวังว่ากูจะได้เห็นลูกแมวมาเปลือยตัวเองต่อหน้ากูเร็วๆ นี้’
‘อ่าครับนาย’
- ผู้เขียน
