หลังจากอาบน้ำชำระร่างกายแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยรณาก็เดินมาหยุดยืนอยู่หน้ากระจกเงาบานใหญ่มองสำรวจใบหน้าของตัวเองที่ปรากฏรอยแดงและรอยช้ำอยู่บนมุมปาก ยกมือขึ้นมาแตะบริเวณรอยช้ำนั้นเบาๆ
มองดูร่องรอยที่ปรากฏอยู่บนหน้าเหมือนต้องการตอกย้ำตัวเองให้จำขึ้นใจว่าทำไมเธอถึงได้รอยช้ำนี้มา มันคุ้มหรือไม่กับสิ่งที่เธอต้องเจอเพื่อแลกกับความรักที่เธอไม่มีทางรู้เลยว่ามันจะเกิดขึ้นกับเธอหรือเปล่า เขาจะรักเธอเหมือนอย่างที่เธอรักเขามั้ยหรือจริงๆ แล้วเขาไม่มีวันรักเธอ แต่ที่เขาแสดงออกมาว่าเป็นห่วง คอยดูแลปกป้องจริงๆ มันคือหน้าที่ที่เขาต้องทำอย่างที่เขาพูดออกมาจริงๆ เขาไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรกับเธอเลยแม้แต่น้อย พอคิดมาถึงตรงนี้น้ำตาของหญิงสาวก็ไหลออกมาด้วยความเสียใจก้อนสะอื้นแล่นมาจุกอยู่ที่อกทรุดตัวลงนั่งกอดเข่าตัวเองร้องไห้อย่างหมดเรี่ยวแรงและเหนื่อยล้า
ส่วนด้านนอกหน้าห้องนอนของหญิงสาวร่างสูงเดินวนไปเวียนมาเหมือน
