10 เลิกยุ่งเกี่ยวกันสักที
1471 คำ
เป็นเวลากว่าเที่ยงคืน ที่ภีมมาส่งเธอที่หอ แล้วก็มีข้อตกลงที่เขาคุยกับเธอ ซึ่งเธอเองก็ไม่ได้ติดอะไร ยอมตามน้ำไปกับเขา
พอมาถึงหน้าห้อง ก็เห็นไฟในห้องเปิดอยู่ เธอก็ต้องถอนหายใจ เพราะรู้แล้วว่าคนบ้ามารอเธออยู่ที่ห้อง เธอก็ไม่เข้าใจเขาเหมือนกัน ทำไมเขาถึงเป็นได้ขนาดนี้ บอกว่าเกลียดเธอไม่ชอบเธอ แต่ก็พยายามมานอนกับเธออยู่ทุกวัน เป็นแบบนี้มาตลอดหลายเดือนแล้ว
ตั้งแต่วันที่เธอโดนยาปลุกเซ็กส์ ที่ตัวเองได้ทำไว้ และเขาก็คือคนที่ช่วย จนถึงตอนนี้ เขาก็ไม่เคยห่างเธอเลยสักวัน ขนาดไปกินเหล้ากับเพื่อน ยังหอบหิ้วเธอไปด้วยทุกครั้ง จนเพื่อนของเขาเลิกถามและเลิกสงสัย และไม่มีใครกล้ายุ่งกับเธออีก
เธอเปิดประตูเข้าห้องด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย แต่คนที่ร้อนรน กลับลุกพรวดขึ้นมาหา พร้อมกับใบหน้าที่แดงจัด มือเขาก็เป็นแผล จนในใจลึก ๆ เธออดเป็นห่วงไม่ได้
"ไปไหนกับมันมา" ถามเสียงเรียบ พร้อมกับเก็บอารมณ์ไว้
"..." เธอไม่ตอบอะไร เพียงแต่เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบชุดนอนออกมา และเดินเข้าห้องน้ำไปทันที ไม่ได้สนใจเขาที่พูดด้วยเลยแม้แต่น้อย
"ฟ้าใส..." ด้วยความเฉยชาของเธอ มันทำให้ใจเขาสั่น ถ้าเป็นปกติเขาคงปะทุอารมณ์ใส่เธอแล้ว แต่ด้วยที่วันนี้เขาผิด และเขาก็รู้สึกแย่มาก
ผ่านไป 30 นาที เธอก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ด้วยท่าทางเฉยเมย และแววตาที่เฉยชาเหมือนเดิม
"ไปไหนกับมันมา" เขาที่รออยู่ก็ถามย้ำอีกครั้ง ในใจลึก ๆ เขาก็ภาวนา ว่าอย่าให้เป็นแบบนั้นเลย ขอแค่ให้ไอ้ภีมมันประชดเขา ไม่ได้ทำอะไรกับเธอจริง ๆ
"แล้วแกให้ฉันไปทำอะไรล่ะ" เธอตอบด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง
"ไม่ได้ไปเอากับมันใช่ไหม" เขากั้นใจถาม
"..." เธอไม่ตอบ ทั้งยังทำสีหน้าไม่รู้สึกรู้สาอะไร
"ฟ้าใส มึงบอกกูสิว่ามึงไม่ได้ไปเอากับมัน" เขาเข้ามาประชิดตัวเธอ และเขย่าแขนเบา ๆ
"แล้วถ้าฉันบอกว่าเป็นแบบนั้นล่ะ"
"ฟ้าใส!" ความโกรธก็เริ่มกลับเข้ามา
เขาสบัดตัวเธอลงที่เตียงเบา ๆ เธอก็รู้สึกเจ็บนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ทักท้วงอะไร
"เลิกยุ่งเกี่ยวกับฉันสักที"
"..." เมื่อได้ยินประโยคนั้นก็ชะงักไป
"กลับออกไปจากห้องฉันได้แล้ว วันนี้ฉันยอมคนอย่างแกมามากพอแล้ว และฉันก็ไม่อยากยอมอีกต่อไป" เธอพูดพร้อมกับกั้นน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมา ตลอดเวลาที่ผ่านมา เวลาที่เขาจะดีกับเธอที่สุด คือตอนที่อยู่บนเตียง ช่วงเวลาที่เขาได้ครอบครองร่างกายเธอ
"นี่มึงเป็นของมันแล้วจริง ๆ เหรอ มึงยอมให้ไอ้ภีมมันเอาแล้วเหรอฟ้าใส"
"ใช่! ฉันกับภีมเรามีอะไรกันแล้ว ร่างกายของฉันไม่ได้มีแค่แกอีกต่อไปแล้ว รู้แบบนี้ก็เลิกยุ่งกับฉันสักที"
"สกปรก!" เขาพูดพร้อมกับจ้องตาเธอด้วยสายตาที่ดุดัน
"ก็ใครล่ะที่มันยัดเยียดความสกปรกให้ฉัน!" เธอก็จ้องตาเขา แบบไม่หลบสายตาเช่นกัน วันนี้เธอจะไม่ยอมอีกต่อไปแล้ว เขาเป็นคนยัดเยียดเธอไปให้คนอื่น คนอย่างเขาก็ต้องเจออะไรแบบนี้
"..."
"ปล่อยฉัน อย่ามายุ่งกับผู้หญิงสกปรกอย่างฉันอีก ออกไป!"
"ฟ้าใส มึงกล้าไล่กูออกจากห้องเลยเหรอ" เขาถามเสียงสั่น
"แล้วทำไมแกต้องอยู่ เมื่อรู้แบบนี้ก็ไปสิ"
"กูเคยบอกมึงแล้วใช่ไหม ว่ามึงเป็นของกูคนเดียว" พูดออกมาด้วยความเสียใจ เธอเป็นของเขา แต่เป็นเขาเองที่ยัดเยียดเธอไปให้คนอื่น จนตอนนี้เขาไม่สามารถยอมรับเรื่องนี้ได้
"ฉันไม่เคยเป็นของแก"
พอเธอพูดจบแล้ว เขาก็ตึงมือเธอไว้บนหัว และก้มลงไซ้คอขาวที่เขาหลงไหล เอาจริง ๆ ตั้งแต่เขามีอะไรกับเธอ เขาก็ไม่สามารถมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นได้อีก ร่างกายนี้มันโหยหาแต่เธอ เวลาไปเจอคนอื่น มันก็ไม่มีอารมณ์อยากทำ เหมือนต้องกลับมาหาเธอเท่านั้น เลยเป็นว่าเรามีอะไรกันทุกวัน วันละหลายครั้ง และเว้นช่วงที่เธอมีประจำเดือนเท่านั้น
"ทำอะไร ปล่อยนะ" เธอก็พยายามดิ้น เพื่อไม่ให้เขาได้ทำในสิ่งที่ต้องการ
"ทำไม โดนไปแค่นั้นลืมกูเลยเหรอ ไปเอากับมันมาตั้งหลายชั่วโมง เติมน้ำกูเข้าไปหน่อยไหม" ปากก็พูดมือก็รีบปลดกระดุมเสื้อของตัวเอง
"ไอ้บ้า แกปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ"
"ปล่อยให้มึงไปเอากับไอ้ภีมอีกเหรอ อย่าหวังเลยต่อจากนี้ไป มึงจะเป็นแค่ของกูคนเดียว ถ้าใครยุ่งกับมึงอีก กูเอามันตาย!" เขาพูดออกมาอย่างจริงจังที่สุด
"รู้ว่าฉันไปมีอะไรกับคนอื่นมา แกยังจะอยากมีอะไรกับฉันอีกเหรอ อย่าบอกนะว่าแกหลงฉัน" เธอก็พูดขึ้นบ้าง เขาจะเป็นแบบนี้เสมอ เวลาที่มีใครมายุ่งกับเธอ ผู้ชายพวกนั้นจะหายเงียบไป เป็นแบบนี้ทุกคน เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร หรืออาจจะเป็นเพราะเขา
"..." หลงงั้นเหรอ เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร เขารู้แค่ว่าเขาอยากครอบครองร่างกายเธอคนเดียว และไม่อยากให้ใครมายุ่งกับเธอทั้งนั้น
"ปล่อย" ในห้วงความคิดของเขา เขาจับมือที่ขึงสองมือเธอไว้บนหัวแน่น ด้วยมือแค่หนึ่งข้าง จนเธอรู้สึกเจ็บไปหมด
"กูไม่ได้หลงมึง แต่แค่อยากให้มึงรู้ มึงเป็นของกู เป็นของกูแค่คนเดียว" พูดจบก็โน้มตัวลงไป จูบไซ้ที่คอระหงส์ และจูบไปตามตัวของเธออย่างเร่าร้อน
ในความคิดของเขาตอนนี้ เขาไม่อยากรับรู้เรื่องที่เธอมีอะไรกับคนอื่นแล้ว และเขาก็อยากลบรอยนั้น และให้มีแต่สัมผัสเขาคนเดียว ปากหนาเลื่อนลงไปเรื่อย ๆ
ดึงกางเกงนอนขายาว ที่อีกฝ่ายใส่อยู่ออก จนเหลือเพียงแพนตี้ตัวจิ๋ว เขาลังเลมองอยู่สักพักทั้ง ๆ ที่ตรงนี้พึ่งผ่านคนอื่นมาไม่นาน เขาเสียใจและผิดหวัง ทั้งโกรธตัวเอง
จนในที่สุด เขาก็กระชากแพนตี้ตัวจิ๋วนั้น ให้ถอดออกในเวลาไม่กี่วิ มือหนาจับขาเรียวแยกออกกว้าง เงยหน้าขึ้นมองหน้าเธอ ที่มองเขาด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยอยู่ ก่อนจะก้มลงมาให้ความสนใจ กับกลีบเนื้อสีชมพูหวานที่โหยหา
เขาดันนิ้วเข้าไป เพื่อให้มีน้ำหล่อลื่นไหลเยิ้มออกมา และพยายามไม่นึกถึงให้ตัวเองต้องเจ็บ แต่อีกใจกลับค่อนคิด ว่ามันจะป้องกันหรือเปล่า ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บใจ โกรธตัวเอง ทำให้เร่งจังหวะมือเร็วขึ้น
"อ๊าา" เธอเองก็รู้สึกถึงความเสียวซ่าน พยายามกั้นเสียงครางเอาไว้ แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อโดนนิ้วร้ายนั้น
เขาก็เงยหน้าขึ้นมองเธออีกครั้ง พร้อมกับเร่งจังหวะมือมากกว่าเดิม จนเกิดเสียงแจะๆ อย่างลามก เมื่อน้ำหวานถูกขับออกมาได้ที่ เขาก็รีบก้มลงไปละเลงเลีย อย่างตะกละตะกลาม ไม่มีท่าทีรังเกียจเลยสักนิด ทุกอย่างยังหอมหวาน ร่องของเธอยังตอดนิ้วเขาแน่น และถ้าเขาไม่หลอกตัวเอง เธอก็อาจจะโกหกเขา แต่คนอย่างไอ้ภีม จะเป็นแบบนั้นได้ยังไง
"อ๊าาาา อืมมม" เธอก็เริ่มครางออกมา พร้อมกับสมองที่พยายามกลั่นกรอง เขารู้ว่าเธอไปมีอะไรกับผู้ชายคนอื่น แล้วทำไมคนอย่างเขา ถึงอยากมีอะไรกับเธออยู่ ทั้งยังก้มทำให้แบบไม่รังเกียจอีกด้วย
เสียงดูดเลียอย่างบ้าคลั่ง ดังลามกไปทั่วห้อง ทำให้เธอเสียว จนดึงผมเขาจิกลงอย่างลืมตัว ขนาดโดนทุกวัน เธอยังเสียวและรู้สึกชอบได้ทุกวัน คงเป็นเรื่องเดียว ที่คนอย่างเขาทำให้เธอมีความสุขได้
"จ๊วบบบบบ อื้มมมม"
"อ๊าาาส์ เบา ๆ หน่อยยยย"
"จ๊วบบบ แพร๊บบ มึงเป็นของกูคนเดียว"
- ผู้เขียน
