"กล้ามากนะที่พากันหลอกกู" เขายังรู้สึกเคืองกับเรื่องเมื่อวาน ที่เธอโกหกเขา ว่าเธอไปมีอะไรกับไอ้ภีม
"..." เธอก็เพียงแต่หันไปทางอื่น ก็ยอมรับว่าไม่กล้าสบตาเขา ทั้งรู้สึกอายลึก ๆ ที่เขาจับได้ และแทนที่จะเลิกยุ่งกับเธอ แต่กับโหมกระหน่ำกับร่างกายเธอ จนเหน็บเหนื่อยเกือบขาดใจเหมือนเมื่อคืน
"มึงรู้ไหมเมื่อวานกูเกือบได้ฆ่าคนตาย!"
"กะ...แกทำอะไร" เธอก็ถามขึ้นด้วยความตกใจ เพราะรู้อยู่แล้วว่าเขาเป็นคนหัวร้อน ยิ่งเรื่องเธอเขายิ่งเซนซิทีฟ และมักทำอะไรที่รุนแรง แม้กระทั่งลูกน้องของพ่อเขา ที่เคยพูดทลึ่งกับเธอที่บ้าน นั่นก็โดนเขาซ้อมเกือบตาย
"ก็เอาเลือดหัวไอ้คนที่มันปากดี พูดเรื่องมึงกับไอ้ภีมออกไง"
"บ้าไปแล้ว! ทำไมต้องทำรุนแรงขนาดนั้นด้วย"
"มึงจะได้รู้ไง ว่าอะไรที่เป็นของของกู ใครก็อย่าได้มายุ่ง ถ้ากูไม่โยนทิ้งให้ ก็อย่าหวังว่าจะคาบไปได้"
"ฉันไม่ใช่ของ ๆ แก แล้วแกก็เป็นคนยัดเยียดฉันไปให้เขาเอง" เธอ
