ณ เรือนจำแห่งนึง
รถคันหรูจอดสงบนิ่ง ท่ามกลางความเงียบภายในรถ ซีคิวไม่ได้บอกกล่าวให้รู้ก่อนมาที่นี่ แม้ว่ามือบางจะถูกมือใหญ่กุมไว้อยู่ ใจดวงน้อยบีบรัดอย่างหนักหน่วง ซึ่งเธอพอคาดเดาใจของมาเฟียหนุ่มในครั้งนี้ได้
"ขอเวลาทำใจได้ไหม" เสียงหวานพยามเอื้อนเอ่ย มองซุ้มประตูทางเข้ายิ่งพูดไม่ออก
"อย่าเสียเวลา" สิ้นคำพูดตอบกลับ มาโนชเชิดหน้าส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ด ลงรถไปเปิดฝั่งของเจ้านายลงทันที
ร่างสมบูรณ์แบบน่ายำเกรงก้าวขาลง ตามด้วยร่างอรชร เจ้าหน้าที่ของเรือนจำรีบออกมาต้อนรับ ก้มหัวเคารพเช่นทุกครั้ง พาทุกคนเร่งสาวเท้าเข้าไปข้างในไม่รีรอ จนมาหยุดภายในห้องล้อมไปด้วยกระจกใส ทว่าเจ้าหน้าที่ที่ยืนคุม ต่างพากันแยกย้ายให้ความเป็นส่วนตัว
"ฟารินลูกแม่"
"แม่!" ธิดาสวมใส่ชุดนักโทษสีน้ำตาล ใบหน้าผอมซูบแทบไม่เหลือเค้าโครงความสวยจากมือหมอ โผล่เข้ากอดฟารินบีบเค้นน้ำตาแอบแก้ม ร่างบางยิ่งไม่อาจกลั้นสะอื้นปลดป
