“ฉันมีคุยเรื่องสำคัญกับเพื่อน รออยู่ที่นี่ ห้ามเดินออกไปเพ่นพ่านสร้างความวุ่นวายข้างนอก เข้าใจไหม”
เธอพยักหน้าเข้าใจ คืนนี้เขานัดเพื่อนที่ชื่อ ‘วิคเตอร์’ เอาไว้ที่ออสเต้คลับ ไนต์คลับของเขา เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาเขี่ยเล่นแก้เบื่อ
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้นเมื่อฮันเตอร์ออกไปได้ครึ่งชั่วโมง ประตูบานนั้นถูกเปิดออกโดยเรียวตะ
“นายให้เอาขนมและเครื่องดื่มมาให้”
“ขอบใจนะ” เธอพูดด้วยรอยยิ้มกับคนสนิทฮันเตอร์ ทว่าอีกคนกลับทำหน้าขรึมใส่ไม่ต่างจากคนเป็นเจ้านาย
เจ้านายกับลูกน้องพอกันจริงๆ สมแล้วที่อยู่ด้วยกันได้
“ถ้าต้องการอะไรเรียกได้ตลอด”
“อื้ม”
เมื่อเรียวตะเดินออกไป หญิงสาวก็เลื่อนสายตาไปมองของกินตรงหน้า ก่อนจะหยิบขึ้นมาป้อนเข้าปาก ของกินที่ฮันเตอร์สั่งเรียวตะเอามาให้ล้วนเป็นของโปรดเธอทั้งนั้น
ระหว่างรอฮันเตอร์ก็เปิดหนังบนโทรศัพท์ดูแก้เบื่อไปพลางๆ หนังสามชั่วโมงกว่าจบลงเขายังคงไม่กลับมา
