วันต่อมา
“อื้อ~” ลีอาร์นอนส่งเสียงในลำคอออกมาเบาๆ หลังจากเช้าวันใหม่มาถึง เปลือกตาที่แนบสนิทกันเริ่มเปิดออกอย่างช้าๆ ปรากฏนัยน์ตาสีสวย
รู้สึกเหมือนมีอะไรมาบีบรัดศีรษะจนหนักอึ้ง ท้องไส้ปั่นป่วนอยากอาเจียนตลอดเวลา ครั้นจะขยับตัวไปมามากก็ไม่ได้ หากไม่เช่นนั้นเกรงว่าอาหารทั้งหมดในท้องคงกลับออกมาทางเดิม
ในหัวตอนนี้อยากอาเจียนให้หายรู้สึกทรมานและอยากกินอะไรร้อนๆ บางทีอาจจะช่วยทำให้อาการเมาค้างดีขึ้น
แกร๊ก~
หญิงสาวเบนสายตาไปมองคนที่เปิดประตูเข้ามา
“ซื้อข้าวต้มมาให้ ลุกขึ้นมากิน”
คนที่เมาค้างอยู่ค่อยๆ ดึงตัวเองขึ้นจากเตียงนอน สายตามองข้าวต้มในถ้วย ก่อนจะสลับไปมองแฟนหนุ่มที่มีสีหน้านิ่งเรียบ ท่าทางนิ่งเกินไปของเขามันทำให้เธอรู้สึกเกร็งตาม
“ลีอาร์กินเอง…” เพราะสายตาคมเข้มที่ปรายมองมาทำให้เธอชักมือกลับทันที
เขาเป็นอะไร…
ทำไมตึงใส่เธอจัง หรือเพราะเมื่อคืนดื่มเยอะเกินไปทั้งที่รับปากเอาไว้ว
