“หึหึ!มีความสุขให้มากๆนะ” เสียงทุ้มเรียบนิ่งบ่นพึมพำ ขณะสายตาคมจ้องมองแพนพายกับรามเดินห่างออกไปจนลับตา มือหนากดโทรศัพท์ดูห้องแชทจึงได้รู้ว่าเธอยังไม่เปิดอ่าน
“อวยพรใครแต่เช้าวะ” คีย์เอ่ยถามพลางหรี่ตามองโยธาอย่างจับผิด ไม่ใช่ว่าแอบชอบน้องรหัสไปแล้วหรือไง
“กูว่าพักนี้มึงดูแปลกๆนะไอ้โยธา คิดจะทำอะไร”
“เปล๊า…” โยธาไหวไหล่อย่างไม่สะทกสะท้านหากแผนการยังไม่สำเร็จ เขาไม่มีทางบอกพวกนี้เด็ดขาด
“ระวังเถอะ หลอกล่อเขาตัวเองจะตกหลุมพรางซะเอง” ภูผาพูดราวกับล่วงรู้ความคิดเพื่อน ไอ้โยธาต้องวางแผนทำอะไรอยู่แน่ๆ
“ไม่มีทาง”
“ไปๆได้เวลาเข้าเรียนแล้ว”
วันนี้พวกเขาเรียนจนถึงบ่ายสาม ก่อนจะแยกย้ายกันกลับ นัดหมายไปดื่มที่ร้านเหล้าหลังมอเวลาเดิมเช่นเคย
โยธาขึ้นนั่งบนรถกดสตาร์ทเครื่องยนต์เปิดแอร์เย็นฉ่ำ สายตาทอดมองบริเวณหน้าอาคารเรียนคอยแพนพายจะเดินออกมาเมื่อไหร่ จากที่สอบถามอาจารย์ผู้สอนบอกว่ารุ่นน้องปีหนึ่ง
