"อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ เดี๋ยวไม่หล่อนะ" เห็นเขาบึ้งตึงก็ทำให้เธอพลอยไม่สบายใจไปด้วย ไม่รู้หรอกว่าเขากำลังเผชิญกับอะไร แต่ถ้าเธอพอจะช่วยได้ เธอก็อยากทำ
"เฮ้อ..."ร่างสูงถอนหายใจพรืดใหญ่ ก่อนจะหันมาตั้งใจขับรถ
"พี่โยธา..แพนอยากช่วยจริงๆนะ"
"ถึงเซฟเฮาส์พี่จะบอก"
รถหรูขับไปบนถนนแถบชานเมืองด้วยความเร็วสูง นานหลายนาทีกว่าจะถึงจุดหมายปลายทาง ทันทีที่รถจอดสนิทโยธารีบลงจากรถเดินอ้อมมาเปิดประตูให้หญิงสาว ก่อนจะพากันเดินเข้าไปด้านใน ขึ้นไปบนชั้นสามห้องทำงานส่วนตัวของโยธา
"แพนอยากกินอะไร พี่สั่งให้"
"อะไรก็ได้ค่ะ"
"พิซซ่ามั้ย?" เมื่อเห็นว่าเธอพยักหน้าเป็นคำตอบจึงกดโทรศัพท์สั่งลูกน้องจัดการให้
"พี่โยธาจะบอกแพนได้รึยัง" แพนพายมองจ้องใบหน้าหล่อเหลาอย่างรอฟัง
“ตอนนี้มีลูกค้ารายใหญ่หลายคนสั่งของเข้ามา แต่สูตรที่ใช้ผลิตดันมีปัญหา ถ้าส่งไม่ทันต้องจ่ายค่าผิดนัดตามสัญญา....พี่ขาดทุนยับแน่"
"พี่โยธาจะแก
