"พี่กลับนะ" หลังจากช่วยกันเก็บล้างทำความสะอาดเสร็จ ทั้งสองก็พากันเดินร่างสูงโน้มหน้าหอมแก้มใส
ฟอด!
ร่างสูงโน้มหน้าหอมแก้มใสฟอดใหญ่ก่อนก้าวเดินออกไปเพื่อกลับห้องเขา ทันทีที่ประตูปิดสนิทลงมือหนาเลื่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก รอไม่นานปลายสายก็ตอบรับ
[ครับลูกพี่]
"มาหากูที่คอนโดตอนนี้"
[ให้ผมซื้ออะไรติดไม้ติดมือไปด้วยมั้ยครับ]
"ไม่ต้อง กูอิ่มแล้ว"
[โอเคคร๊าบ]
โยธานั่งลงบนพื้นโซฟารอลูกน้องคนสนิทอย่างใจเย็น หัวสมองพลันครุ่นคิดวางแผนให้แยบยลยิ่งขึ้น เผื่อว่าทุกอย่างจะสำเร็จเร็วกว่าที่คิดไว้ในตอนแรก
ติ๊ง!
เสียงแจ้งเตือนบนโทรศัพท์เครื่องหรูเรียกให้เจ้าของหันไปมอง
แพนพาย:“ฝันดีนะคะ”
สายตาคมจ้องมองหน้าจอสว่างวาบขึ้นชั่วครู่และดับลงเช่นเดิมโดยที่เขาไม่คิดแตะต้องมัน แววตาคู่นั้นว่างเปล่าไม่แสดงความรู้สึกใดออกมา ก่อนที่ร่างสูงจะเลิกให้ความสนใจคว้าขวดเหล้ารินน้ำสีอำพันใส่แก้วยกขึ้นกระดก
เ
