วันต่อมา
"บ้านใหญ่เหมือนกันนะคะเนี่ย" ฉันมองไปรอบๆ ตัวบ้าน นี่สินะชีวิตของคนรวยมีคนทำงานทุกอย่างให้หมด จะกินอะไรก็แค่พูดออกไป บ้านช่องก็ไม่ต้องกวาดเพราะมีคนคอยทำความสะอาดให้ เสื้อผ้าก็ไม่ต้องซักเพราะมีคนทำให้
ก็ไม่แปลกที่เขาจะเลือกอยู่ที่นี่แทนที่จะกลับไปหาฉันกับยาย เพราะมันสุขสบายอย่างนี้นี่เอง ใครๆ ก็รักความสุขสบายทั้งนั้นแหละ ขนาดฉันยังรักความสุขสบายเลย แต่คนเรามันเลือกเกิดไม่ได้ไง
"จำที่ฉันบอกได้หรือเปล่า"
"ค่ะ จำได้" ฉันพยักหน้าตอบรับเบาๆ เขาบอกกับฉันว่าให้ฉันบอกกับทุกคนว่าฉันเป็นหลานมาขอทำงานด้วย เพราะถ้าฉันบอกว่าฉันเป็นลูกของเขามันจะทำให้ฉันเดือดร้อน และอาจจะทำให้ฉันอยู่ไม่สุขในบ้านหลังนี้
แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจเพราะฉันไม่ได้มาอยู่ที่นี่เพราะจะมาบรรยายชีวิตของตัวเองให้ใครฟัง ฉันมาทำงานหาหลักฐานเอาคนผิดเข้าคุก
ใครอยากจะเข้าใจยังไงก็แล้วแต่เพราะฉันไม่ได้สนใจ ฉันไม่ได้ยืนอยู่ได้เพรา
