หลายวันต่อมา
“พ่อเป็นยังไงบ้างคะ”
“…”
“สบายดีไหม”
“…”
“เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
เธอนั่งพูดคุยกับคนเป็นพ่อที่นอนนิ่งไม่ได้สติบนเตียงผู้ป่วย ก่อนหน้านี้อาการของพ่อดีขึ้นมากจนคิดว่าใกล้หายดีแล้ว แต่ทว่าอาการกลับทรุดลงหนักกว่าเดิมจนต้องนำส่งโรงพยาบาลอีกครั้ง และครั้งนี้พ่อนอนนิ่งไม่ต่างจากเจ้าชายนิทรา อวัยวะทุกอย่างยังคงทำงานปกติ หากแต่คนป่วยกลับไม่ยอมตื่นขึ้นมาพูดคุยกับเธอ
หมอบอกว่าโอกาสฟื้นขึ้นมามีน้อย แต่ยังคงหวังว่าสักวันปาฏิหาริย์มันจะเกิดขึ้นกับพ่อของเธอ
“คิดถึงพ่อนะคะ รอพ่อฟื้นขึ้นมาพูดกับแพรอยู่นะ”
“…”
“พ่อเคยบอกอยากเห็นแพรใส่ชุดเจ้าสาว ถ้าอย่างนั้นพ่อต้องรีบฟื้นขึ้นมานะคะ แพรรอใส่ให้พ่อดูอยู่” น้ำตารินไหลหยดลงเตียงของผู้ป่วย แม้ว่าตอนพูดน้ำเสียงจะสั่นเครือ แต่ทว่าใบหน้ายังคงยิ้มแย้มให้คนเป็นพ่อ
เธอไม่ได้อยากร้องไห้ เพราะไม่อยากลบภาพเด็กผู้หญิงสดใสที่มีใบหน้าเต็มเปี่ยมด้วยรอยยิ้
