คำพูดบวกกับน้ำเสียงที่มีเสน่ห์พานทำคนตัวเล็กรู้สึกขนลุกซู่ไปทั่วร่างกาย นัยน์ตาดำขลับจุดประกายความร้ายกาจเช่นเดียวกับริมฝีปากที่แสยะยิ้มร้ายออกมา
ลูคัสร้ายกาจมากจริงๆ
“อย่ามายิ้มแบบนั้น”
“ทำไม?”
“มันดู…เจ้าเล่ห์” เธอตอบพร้อมกับหลุบสายตาลงมามองแผงอกแกร่งของลูคัส รอยยิ้มเมื่อครู่ดูเจ้าเล่ห์และร้ายกาจก็จริง ทว่ามันกลับเต็มเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ดึงดูดให้เพศตรงข้ามใจเต้นแรง
“หึ พรุ่งนี้เธอเริ่มคุมเกม แต่วันนี้ฉันยังทำหน้าที่คนคุมเกมอยู่ เพราะฉะนั้นวันนี้…” เขาเชยเรียวคางแพรวาขึ้นให้เธอมองหน้า ก่อนจะขยับริมฝีปากพูดต่อให้จบประโยค
“…เธอมีหน้าที่เชื่อฟังฉัน”
สิ้นคำพูดของลูคัส ริมฝีปากหยักได้รูปประกบจูบลงมาอีกครั้งโดยไม่ทันตั้งตัว คนตัวโตดันร่างบางให้ถอยหลังไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมาถึงขอบเตียงนอน แพรวาทรุดตัวลงนั่งอัตโนมัติ ใบหน้าถูกมือหนาประคองเอาไว้เบาๆ
ลิ้นสากสอดแทรกเข้าไปเกี่ยวตวัดกับลิ้นเล็กใ
