อัครวินทร์ทำอะไรไปมากกว่านี้ไม่ได้นอกจากเป็นคนนอกสายตาเอ่ยปลอบประโลมคนท้องไม่ให้ปล่อยโฮหนัก เขาพยายามไม่ทำให้เธอต้องเครียดหนัก เพราะอาจจะทำให้มีภาวะครรภ์เป็นพิษได้
“ผมเชื่อว่าแม่พวงแก้วของคุณชมพูจะต้องเข้มแข็งมาก แม่ของคุณชมพูจะต้องปลอดภัยครับ คุณอย่าเครียดเยอะนะครับ เดี๋ยวเจ้าตัวเล็กในท้องจะพลอยเศร้าไปตามคุณแม่ด้วย”
รอยยิ้มแสนอบอุ่นเปรียบเสมือนน้ำทิพย์ชโลมแผลในใจของเธอ ใบหน้าดวงกมลเอาผ้าเช็ดหน้าตัวเองมาเช็ดน้ำตาความอ่อนแอ เธอรู้สึกดีขึ้นมากที่ได้อยู่ใกล้ชิดคนอบอุ่นอย่างอัครวินทร์
“ขอบคุณนะคะที่คอยอยู่เป็นเพื่อนชมพู ในวันที่ชมพูต้องการที่พักพิงจากใครสักคน ไม่คิดว่าคนคนนั้นเป็นคุณอัคร”
“ตราบใดที่คุณชมพูยังไม่มีใครมารับดูแลต่อ ผมก็จะทำหน้าที่คอยดูแล คอยปลอบใจในเวลาที่คุณชมพูอ่อนแอ อัครวินทร์คนนี้จะเป็นคนทำให้คุณมีความสุขเอง”
“คุณอัคร”
หญิงสาวจ้องมองดูด้านในดวงตาคมกริบของชายหนุ่มแสน
