“เรามีเรื่องต้องคุยกันตามลำพัง คุณภูริช”
ชมพูเห็นว่าถ้าหากมายืนคุยกับพนักงานใหม่อยู่ท่ามกลางลูกค้าสาว พวกเขาคงรู้แน่ว่าเจ้าของร้านขนมกับพนักงานหนุ่มหน้าใหม่แอบมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งลับๆ ซึ่งเธอไม่อยากให้ตัวเองเป็นข่าวใหญ่หน้าหนึ่ง
“ครับเจ้าของร้านแสนสวย” ภูริชยังเล่นเป็นพนักงานใหม่รับทราบเจ้านายสาว
ชมพูถอนหายใจเบาๆ กับความตื้อ ดื้อรั้นของท่านประธานหนุ่ม ไล่ไปก็แล้วยังหน้าด้านหน้าทนไม่ยอมออกไปจากชีวิตเธอกับลูก
“ชมพู เธอให้โอกาสฉันแล้วใช่ไหม”
ใบหน้าคมสันที่มีรอยแตกตรงคิ้วหนา แต่เขายังใจสู้ตื่นเช้ามาง้อเมียให้สำเร็จ
“คุณกลับไปซะเถิด ไม่ว่าคุณจะทำตัวดีมากแค่ไหน แต่สิ่งที่คุณเคยทำกับฉันจนเจ็บแสบยังคงฝังลึกอยู่ในใจ ฉันไม่มีวันให้โอกาสคุณภูริชเด็ดขาด!”
“ถึงเธอจะขับไล่ไสสงฉันไปขนาดนั้น แต่ฉันไม่มีวันยอมแพ้ จนกว่าเธอจะมองเห็นว่าคนอย่างฉันก็ทำเพื่อคนที่ฉันรักได้เหมือนกัน ฉันขอตัวไปทำงานก่อน
