ไม่อยากทำ
1112 คำ
ชาเมลtalk
“เมลหยุด” เสียงของวินเอ่ยขึ้นบอกฉันอย่างเสียงแข็ง และฉันก็หยุดแล้วหันหน้าไปหาเขาอีกครั้ง
“ฉันไม่ชอบคุยกับคนแปลกหน้า”
“แปลกหน้าอะไรเมื่อวานเรายังคุยกันอยู่เลย”
“นั้นมันก็เรื่องของเมื่อวาน” ฉันพูดจบเขาก็ไม่แต่กัดกรามแล้วกำมือหากันแน่น
“ขอโทษนายมีอะไรกับเพื่อนฉันหรอ” ภูเห็นท่าไม่ดีเลยรีบถามขึ้นแทนฉัน
“มีแน่น แต่มันไม่เกี่ยวกับนาย” วินพูดพร้อมกับสายตาที่มองภูแบบพร้อมจะมีเรื่อง
“นายอย่ามายุ่งกับฉันอีกมันน่ารำคาญ” ฉันพูดกับเขาอย่างจริงจังแล้วรีบจับมือเพื่อนเดินออกมาเพราะกลัวว่าสองคนนี้จะมีเรื่องกันก่อน
“ใครเมล “พอเรามาถึงร้านอาหาร ภูกับเซรีนก็รีบถามขึ้น
“คนที่จ้างงานวันก่อนๆ ”
“แล้วเขามาตามแกทำไม”
“เขาบอกว่าชอบฉัน น่ารำคาญฉิบหาย”
“ยังไม่ชินอีกหรอ”
“เห้อ มันรำคาญอะเซรีนฉันไม่ชอบให้ใครมาทำแบบนี้เลย “ฉันว่ามันน่าเบื่อน่ารำคาญมากที่มีคนมาคอยจามคอยจุกจิกแบบนี้
“ฮ่าๆ สงสัยชาเมลจะมีแฟนแล้วมั้งเนี่ย” ไอ้ภูพูดแล้วเอนตัวพิงเก้าอี้
“ปากเสีย” ถ้าฉันจะมีแฟนจริงๆ ขอคนที่ไม่งี่เง่าไม่เป็นแบบนี้นะ จู้จี้ที่สุดเลย บอกชอบฉันแต่สายตาบอกเซรีนแค่นี้ก็รู้แล้วว่าเป็นคนยังไง
วินtalk
หลายวันต่อมา
ตอนนี้ผมมานั่งอารมณ์เสียอยู่ที่ผับเฮียเจมส์ เฮียเจมส์เป็นเจ้าของผับนี้ ผมก็เลยสนิทด้วยเพราะรู้จักมานานแล้วเขาก็คอยให้คำปรึกษาเรื่องที่ผมอยากเปิดผับด้วย เขาบอกว่าจะย้ายไปทำธุรกิจที่ต่างประเทศแล้วจะขายร้านนี้ต่อให้ผมแต่ผมต้องทำตัวให้เขาเชื่อก่อนว่าจะดูร้านต่อจากเขาได้เพราะเขารักร้านนี้มาก เฮียเจมส์ไม่ได้มีแค่ผับแต่เขายังมีพวกคาสิโนผิดกฎหมายอีก เรียกง่ายๆ เขาก็เหมือนกับพวกมาเฟียไม่มีผิด เอาจริงๆ ผมอาจจะขอดูเเละพวกคาสิโนต่อจากเขาก็ได้ถ้าเขาไปต่างประเทศแล้วจริงๆ ธุรกิจที่บ้านก็ยกให้ไอ้ว่านไปเลย
“มาคนเดียวว่างั้น” เสียงของเฮียเจมส์เดินมาหาผมแล้วถามขึ้น
“เพื่อนไม่มาด้วย ก็ต้องมาคนเดียวดิ” ไอ้กิตก็นอนกดเมียอยู่ห้อง ส่วนไอ้พีชก็กลับบ้านโคตรเก่งไม่รู้จะกลับอะไรหนักหนา
“เมียไปไหนหมด”
“มั่วละเฮียผมไม่มีเมีย” ผมพูดกับเฮียเจมส์จบก็ยกแก้วขึ้นดื่มก่อนจะมองไปเห็นชาเมลที่กำลังเดินหาโต๊ะนั่งกับเพื่อน “แต่กำลังจะมี”
“หึ ทำตัวให้มันสมกับที่กูจะขายร้านให้หน่อย”
“ขายเถอะเฮีย ผมดูแลดีมากเชื่อผมดิ”
“กูไปละ ทำงานต่อ” เฮียเจมส์พูดจบก็เดินไปที่ห้องทำงาน
ห้องที่ผมอยู่ตอนนี้มันเป็น vip ซึ่งมองเห็นข้างล่างได้ดีเลยแหละ ตอนนี้ชาเมลได้โต๊ะนั่งแล้ว ผมงงว่าทำไมเธอชอบอยู่กับไอ้หมอนี้ตลอดเลย ผมไม่รู้ว่ามันเป็นใครแต่ที่คุยด้วยวันนั้นน่าจะเป็นเพื่อนมั้ง
ผมนั่งจ้องเธอมากว่าสามชั่วโมงแล้ว ก็ยังไม่มีโอกาสที่จะได้เข้าไปหา และตลอดเวลาที่จ้องเนี่ยยิ่งเห็นความสวยความแซ่บของเธอตลอดถ้าได้กินสักทีละคงจะเด็ดน่าดู และระหว่างที่ผมกำลังนั่งมองอยู่นั้นเพื่อนเธอก็เดินออกไปพร้อมกับผู้หญิงคนนึงผมเลยรีบเดินไปหาชาเมลที่โต๊ะ
“ชา เมล” ผมเดินมาหาเธอที่โต๊ะตรงกับจังหวะที่มีคนเดินชนเธอจนเซดีนะที่ผมมารับไว้ทัน
“มึงอีกแล้วหรอวะ” พอเธอเห็นหน้าผมก็รับดีดตัวออกห่าง แล้วพูดออกมาอย่างคนเมา เห้อนี้เมาหรอวะ
“พูดดีๆ หน่อย”
“ก็นายมันน่ารำคาญอะรู้ตัวไหม” ชาเมลพูดแล้วเอานิ้วมาเขี่ยจมูก
“ไม่รู้เพราะไม่มีใครเคยรำคาญฉัน”
“ไปไกลๆ ซะไป” เธอหันไปยกแก้วขึ้นดื่มอีกรอบ
“พอละๆ เมามากละ” ผมรีบจับแก้วออกจากมือเธอ เพราะเดี๋ยวจะคุยกันไม่รู้เรื่อง “คุยกับหน่อย ฉันชอบเธอ”
“เรื่องของนายดิ ฉันไม่ได้ชอบนานเลิกพูดเรื่องปัญญาอ่อนซักที่ได้ไหม” ชาเมลพูดขึ้นเสียงกับผมอย่างหงุดหงิด แต่ผมกลับมองว่ามันน่ารักซะงั้น
หลังจากนี้เธอก็ดื่มไปอีกหลายแก้วจนยอมให้ผมพาออกมาข้างนอก
ผมพาชาเมลออกมาจากผับอย่างไม่มีสติ แล้ววางเธอลงที่เบาะหลังรถผมมองเธออยู่นานนับนาที มันทำไม่ลงจริงๆ วะตอนแรกเนี่ยผมคิดว่าจะหิ้วเธอกลับห้องแต่เห็นสภาพนี้แล้วทำไม่ได้วะไม่รู้ทำไม เพื่อนเธอไปไหนวะทำไมปล่อยให้ผู้หญิงอยู่ที่ผับแบบนี้
ผมตัดสินใจไม่รอเพื่อนเธอแล้วรีบโทรหาพี่บีมทันที
(ค่ะ คุณวินมีอะไรดึกดื่นป่านี้คะ)
“เด็กพี่เมาอยู่ที่ผับ xxxมารับเธอหน่อยครับ”
(คนไหนคะ)
“เมลครับ เธอมากับเพื่อนแต่เพื่อนเธอหายไปไหนไม่รู้”
(ขอบคุณมากนะคะ ฝากก่อนนะเดียวพี่รีบไป)
พี่บีมรีบวางด้วยน้ำเสียงร้อนรน ส่วนผมก็ได้แต่มองชาเมล คนอะไรวะยิ่งมองยิ่งสวยไอ้สัสเอ้ยเลิกมองดีกว่าเดียวอดใจไม่ไหว
และไม่นานพี่บีมก็มารับชาเมลตามที่ผมบอก
“ถ้าพรุ่งนี้เธอตื่นอย่าพึ่งให้กลับนะครับผมอยากคุยกับเธอหน่อย”
“........” พี่บีมเอาแต่ก้มหน้าไม่ยอมฟังที่ผมสั่งเลย
“พี่บีมครับได้ยินที่พูดไหม”
“ค่ะ เดียวพี่จะบอกเธอให้นะคะ”
“ครับ ขับรถดีๆ นะ”
ผมคุยกับพี่บีมจบก็มาที่รถตัวเอง จริงๆ ผมปิดเกมเธอวันนี้แล้วก็ได้นิแล้วก็ถ่ายรูปรึไม่ก็วิดิโอไปเย้ยไอ้เอเจแม่งก็จบ แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่ทำวะ
- ผู้เขียน
