ทำอย่างกับไม่ใช่ลูก
1188 คำ
วินtalk
“เมล” ผมรีบวิ่งไปจับเมลทันที ทำไมเขาถึงทำแบบนี้วะนี้ลูกนะเว้ย ผมได้แต่มองอย่างโกรธแค้นถ้าเมลเป็นผู้ชายผมไม่ว่าหรอกแต่นี้เมลเป็นผู้หญิง ทำไมต้องลงไม่ลงมือกับเธอด้วย
“นี้คุณทำลูกทำไม ฉันเคยบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าทำลูก” แม่ของเมลว่าพ่อที่กำลังเดินหนี จริงๆ เขาต้องมาดูเมลต่างหากทำไมถึงยังยิ่งอยู่วะเป็นอะไรทั้งผัวทั้งเมียทำอย่างกับไม่ใช่ลูก
“วินนายกลับไปเถอะ” เมลดึงกระเป๋าจากผมไปแล้วรีบวิ่งขึ้นห้อง ผมอยากตามเธอไปมากครับแต่แค่นี้พ่อเธอก็ลงโทษแรงอยู่นะ บางทีผมอาจจะเป็นต้นเหตุเรื่องนี้ก็ได้
“ขอตัวนะครับ” ผมบอกแม่เมลแล้วเดินมาขึ้นรถ
จริงๆ เมื่อกี้ผมจะต่อยพ่อเมลด้วยซ้ำกล้าดียังไงมาทำร้ายผู้หญิงต่อหน้าผม ถ้าไม่ติดว่าเป็นพ่อป่านี้ผมฆ่าเขาไปละมาทำแฟนผมแบบนี้
หลายชั่วโมงต่อมา....
สามทุ่มกว่าละผมโทรหาเมลก็ไม่รับเลยไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้าง หรือจะไปหาเธอที่บ้านเลย
~ตึด ตึด ตึด~
ระหว่างที่ผมกำลังคิดว่าจะไปหาเธอที่บ้านเธอก็โทรกลับมาพอดี
“เมลเป็นไรบ้าง โอเคไหม” พอผมกดรับก็เห็นว่าเมลกำลังร้องไห้อยู่หน้าจอโทรศัพท์
(......) ผมมองแววตาเธอตอนนี้บอกเลยครับว่าไม่ไหว ผมไม่อยากเห็นเธอร้องไห้เลย
“ไม่เอาไม่ร้องนะคะ เดียวไม่สวย”
(......)
“ยังเจ็บตรงไหนอยู่ไหนคะ แล้วกินข้าวกินยารึยัง”
(กินแล้ว)
“ให้ไปหาไหม “ผมอยากไปหาเธอมากเลยครับอยากกอดเอาไว้ในอกไม่ให้ใครมาทำเธออีก
(ไมเป็นไรหรอก)
“เขาทำแบบนี้กับเธอบ่อยเลยหรอ”
(หึ ครั้งแรก)
“เมลเธอย้ายมาอยู่ข้างนอกได้ไหม มาอยู่คอนโดฉันก็ได้แล้วฉันจะกลับมาอยู่ที่บ้านเอง”
(ขอบคุณนะวิน แต่ไม่เป็นไรจริงๆ) ดูเธอซิเขาทำขนาดนี้ยังจะอดทนอยู่อีกรึไง
“ถ้าเขาทำเธออีกบอกฉันเลยนะ” มีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งที่สองครับ และถ้ามาครั้งที่สองผมไม่ปล่อยแน่
(เดียวฉันขอไปอาบน้ำนอนก่อนนะ เดียวพรุ่งนี้จะไปเรียนสาย)
“ครับ เดียวพรุ่งนี้ไปรับนะ”
(ไม่ต้องหรอกเดียวนั่งแท็กซี่ไป)
พอเธอพูดจบก็กดวางทันที แล้วผมก็ไมรอยากเซ้าซี้เธอมากครับ เอาไว้เจอกันที่มหาลัยเลยก็ได้
ชาเมลtalk
ตอนนี้เลิกเรียนละ ฉันนั่งรอวินอยู่กับไอ้ภูแต่ไม่ได้บอกมันหรอกนะว่ารอวิน
“มึงทะเลาะกับป๊าอีกแล้วใช่ปะ”
“ทำไมมีงรู้” ฉันงงว่าทำไมมันรู้ ทั้งๆ ที่ตอนนี้ฉันใส่แมทมันไม่เห็นรอยที่หน้าแน่นอน
“มึงเศร้าไง มึงทะเลาะกับป๊าทีไรก็เป็นแบบนี้ตลอด” จริงอย่างที่มันพูด
“เมล เป็นไงบ้าง"พอวินเดินเขามาก็จับหน้าฉันหันซ้านหันขวา
“มึงมายุ่งอะไรกับเพื่อนกู”
“เป็นแฟนก็ยุ่งได้ดิ”
“แฟน อะไรกันวะเมล”
“อืม กูเป็นแฟนกับวิน” ฉันตัดสินใจบอกไอ้ภูไปก่อนที่จะทะเลาะกันไปมากกว่านี้
“ไหนมาดูหน่อยระบมไหม” วินถอดแมทฉันออก แล้วดูว่าหน้าระบมไหม เมื่อเช้าฉันส่องกระจกก็ยังเห็นเป็นรอยแดงอยู่เลย
“เมล มันตบมึงหรอ” ไอ้ภูเห็นรอยที่หน้าก็รีบถามขึ้น
“ภู นั้นป๊ากู”
“โถ้เว้ย” มันวุบโต๊ะอย่าแรงด้วยสีหน้าที่โกรธ “งั้นไปกินข้าวกันมึงกลับบ้านจะได้เข้าห้องเลยไม่ต้องกินข้าวกับป๊ามึงไง”
“ใช่ เป็นความคิดที่ดี” วินเห็นด้วยกับภูแล้วก็ยื่นกระเป๋าฉันให้ภูถือส่วนเขาก็พยุงฉันมาที่รถ ซึ่งฉันงงมากเมื่อยังเถียงกันอยู่เลยนิ
พอมาถึงร้านอาหาร เราก็สั่งไปสามสี่อย่างทั้งสองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ฉันก็ทำหน้าเครียดไม่รู้อะไรจะขนาดนั้น
“เมลออกมาอยู่ข้างนอกเถอะ” ภูพูดแล้วเขย่าแขนฉัน
“ใช่ ออกมาอยู่ข้านอกนะเมล” ส่วนวินก็จับแขนอีกฝั่ง
“ไม่เป็นไรจริงๆ ฉันโอเคขึ้นเยอะแล้ว” ฉันก็ไม่ได้อยากอยู่มากหรอกบ้านอะ แต่ไม่อยากให้คนอื่นเดือดร้อน
“กูไม่อยากใหเขาทำมึงอีกวะเมล”
“ภู นี้เขาทำกูแค่ครั้งแรก”
“มีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งที่สอง แล้วฝากบอกด้วยนะว่าทำแฟนฉันอีกฉันไม่ปล่อยไว้แน่”
“วิน นั้นป๊าฉัน”
ระหว่างที่เราคุยกันเสร็จอาการก็มาเสริฟ์เต็มโต๊ะ
“กินนี้เมล” ไอ้ภูตักอาหารให้ฉัน
“เธอกินนี้สิอร่อยนะ” ส่วนนี้ก็เป็นวิน
ตอนนี้ทั้งสองคนตักอาหารให้ฉันจนกับมันมากกว่าข้าวในจานฉันแล้ว เห่อเหนื่อยกับสองคนนี้จริงๆ ตอนแรกนึกว่าจะไม่เข้ากันตอนนี้ดิเป็นปี่เป็นขุ่ย
“ถ้าพวกนายยังทำแบบนี้ฉันจะไม่กินแล้วก็จะกลับบ้าน” ฉันพูดแล้วมองหน้าวินกับภูสลับกัน จนทั้งสองยอมกินะข้าว
วินtalk
หลังจากที่กินข้าวเสร็จก็ประมาณทุ่มกว่าๆ เราสามคนก็ออกมายื่นหน้าร้าน
“ไม่ให้ไปส่งแน่นะ” ภูถามชาเมลที่ไม่ยอมให้ใครไปส่งเลย
“อืม กูโอเคแล้วภู”
“งั้นกูกลับนะ” พอพูดจบภูก็กอดชาเมล ตอนนี้ผมได้แต่หันหน้าหนีไม่งั้นเดียวจะหึงเอา “ไปนะวินเจอกัน”
“อืม ขับรถดีๆ” ผมกับภูเริ่มเข้ากันได้ดีกว่าที่คิดซะอีก
พอภูเดินออกไปแล้วผมก็จับมือเธอมาขึ้นรถ ผมจะให้เธอไปส่งที่คอนโดเพราะมันเป็นทางผ่านกลับบ้าน ผมบอกจะไปส่งแต่เธอก็ไม่ยอมให้ไปผู้หญิงคนนี้ใจแข็งมาก
“เมล ออกมาอยู่ข้างนอกนะ” พอขึ้นมาบนรถผมก็ถาทเธออีกครั้งเผื่อเปลี่ยนใจ
“วิน เราคุยเรื่องนี้กันไปแล้วนะ”
“แล้วต้องยังไงหรอถึงจะมาอยู่ เอางี้ไหมล่ะฉันจะให้ป๊าไปขอเธอกับที่บ้านแล้วเธอก็ย้ายมาอยู่กับฉันแบบนี้ที่บ้านโอเคไหม “ผมพยายามหาทางออกสำหรับเรื่องนี้ แต่เมลก็ได้แต่หัวเราะ
“วิน เอาไว้เรียนจบแล้วฉันจะมาอยู่กับนายนะ”
“สัญญานะ ว่าจะออกมา” ผมรีบจับนิ้วเธอมาเกี่ยวก้อยทันที ก่อนจะดึงเข้ามากอดผมไม่อยากห่างเธอเลยวะอยากกอดเอาไว้แบบนี้
- ผู้เขียน
