สุดหัวใจนายตัวร้าย

ดื่มแลกหนี้

แบล็ค....

"เอ่อคุณแบล็คเมาแล้วเหรอคะทำไมหน้า...เอ่อหน้าแดงจัง" ผมจ้องหน้ายัยตัวแสบที่ทำผมเจ็บจนจุกแล้วยังตีหน้าใสซื่อ

"นั่นดิมึงเป็นไรไปวะไอ้แบล็ค"

"เปล่ากูไม่ได้เป็นไร"

"เอ่อ แล้วกางเกงคุณเปื้อนคุณจะให้ฉันชดใช้มั้ยคะ แต่ฉันสาบานว่าไม่ได้ตั้งใจพวกเธอแกล้งฉัน"

"จะแกล้งไม่แกล้งฉันไม่รู้แต่เธอทำเสื้อผ้าฉันเลอะสองครั้งติด ฉันควรจัดการยังไงกับเธอดีห๊ะยัยซุ่มซ่าม"

"ถ้าคุณจะให้ฉันชดใช้ให้คุณแบบเดิมฉันคิดว่าฉันเรียนจบมหาลัยฉันก็ยังคงใช้หนี้คุณไม่หมดอยู่ดี"

"กางเกงมึงเปื้อนแค่นี้ซักก็ออกป่าววะไอ้แบล็ค"

"มึงอย่าเสือก กลับบ้านไปอยู่เป็นเพื่อนแม่เหอะไป"

"กูแค่สงสารยิหวาไม่อยากให้เธอถูกมึงแกล้งอีก"

"กูแกล้งอะไรยัยนี่แล้วมึงรู้ได้ไงว่ากูใช้ยัยนี่ทำอะไร"

"กูเจอยิหวาที่คอนโดกูก็เลยรู้เรื่องที่มึงใช้เธอทำงานแลกหนี้"

"มีฟ้องพี่ฉันด้วยงั้นเหรอ ร้ายไม่เบาเลยนะยัยบ้านนอก"

"ฉันเปล่าฟ้องซะหน่อยพี่ไวท์ถามฉันก็แค่ตอบตามความจริงฉันผิดอะไรคะ" แม่งทำลอยหน้าลอยตาเถียง เห็นละหมั่นไส้ยัยนี่ซะจริงๆ

ตื๊ดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดดด เสียงมือถือดังแต่ไม่ใช่ของผมเป็นของไอ้ไวท์พี่ชายผม

"ครับแม่ ผมมาดื่มที่บาร์เพื่อนน่ะครับ อ่อคุยแล้วครับมันบอกอาทิตย์นี้จะกลับบ้าน ครับแม่อยากคุยกับมันมั้ยมันอยู่กับผมที่นี่ ครับ ครับ อ่ะแบล็คแม่จะคุยด้วย" มันคุยกับแม่เสร็จมันก็ยื่นมือถือมาให้ผมคุย

"ครับแม่ ผมคิดถึงแม่ที่สุดเลยครับ ช่วงนี้ผมเรียนหนักมากจริงๆครับแม่ เนี้ยเพิ่งมีเวลาว่างก็เลยออกมาดื่มกับไอ้ไวท์ มันชวนผมออกมาผมก็เลยจำใจต้องออกมาที่จริงผมอยากนอนอยู่คอนโดมากกว่า"

("เมื่อวานวันเกิดเราแม่โอนเงินไปให้ล้านนึงเป็นของขวัญวันเกิดพอใจไหมลูก")

"แม่ไม่ต้องโอนมาให้ผมก็ได้ผมไม่ได้เดือดร้อนอะไร"

("ไม่ได้หรอกลูกก็รู้ว่าแม่ให้ของขวัญวันเกิดลูกทุกปี พี่ชายเราแม่ก็โอนให้เหมือนกัน ว่าแต่อาทิตย์นี้จะกลับมานอนบ้านจริงๆใช่มั้ยแม่จะได้ให้น้าลีเค้าจัดห้องให้")

"ครับ"

("โอเคงั้นแม่ไม่กวนแล้ว อ่อ อย่าดื่มเยอะนะลูกเดี๋ยวกลับคอนโดไม่ไหว")

"ครับแม่ ไว้เจอกันนะครับ รักแม่นะครับ" แม่วางสายไปผมก็โยนมือถือลงโซฟาให้มันเก็บเอง

"มึงนี่พูดเอาดีเข้าตัวตลอดเลยนะ หาว่ากูชวนมึงออกมา"

"แน่นอนดิมึงอยากบอกแม่ทำไมว่ากูออกมาดื่ม"

"เห้อออ ขี้เกียจคุยกับมึงละ กูกลับก่อนดีกว่า"

"เออ น่าจะกลับตั้งนานละ"

"หวาพี่กลับก่อนนะครับ ไว้เจออกันนะ"

"ค่ะพี่ไวท์ ขับรถกลับดีๆนะคะ^^"

"ครับ" ผมแม่งอยากจะมองบนซะจริงๆกับคำพูดและท่าทีน่าหมั่นไส้ของยัยนี่กับพี่ชายผม

"คิดจะมาเป็นพี่สะใภ้ฉันมันไม่ง่ายหรอกนะจะบอกให้"

"ห๊ะ ฉันบอกเหรอคะว่าอยากเป็นพี่สะใภ้คุณ"

"ไม่ต้องบอกก็รู้ หึ พอจับฉันไม่ได้ก็คิดจะจับพี่ชายฉันแทน แต่เสียใจด้วยนะฉันไม่มีวันยอมให้พี่ชายฉันเอาผู้หญิงยากจนแบบเธอเป็นเมียหรอก เสื่อมเสียชื่อเสียงวงค์ตระกูล"

"แล้วคิดว่าฉันอยากร่วมวงค์ตระกูลของคุณมากหรือไง แปลกนะคะ เป็นฝาแฝดกันแท้ๆแต่นิสัยต่างกันราวฟ้ากับนรก"

"เธอด่าฉันเป็นนรกเหรอห๊ะยัยบ้านนอก"

"ฉันไม่ได้พูดนะคุณพูดเอง"

"หัดเจียมตัวซะบ้างนะ ตอนนี้เธอยังเป็นหนี้ฉันอยู่และมันกำลังจะเพิ่มขึ้น รู้ไหมกางเกงตัวนี้ราคาเท่าไหร่"

"ไม่รู้ค่ะเพราะฉันไม่ได้ซื้อ"

"หึ ถ้าไม่รู้ก็รู้ไว้ซะ กางเกงตัวนี้ที่เธอต้องชดใช้ราคาแปดหมื่นห้า แพงกว่าเสื้อตัวเมื่อวาน"

"ห๊ะ แปดหมื่นห้า" ยัยนี่ทำหน้าตาตื่นเมือรู้ราคากางเกงที่ผมใส่

"เธอคิดว่าเธอจะชดใช้ฉันยังไง"

"ไม่รู้ฉันไปทำเวรทำกรรมอะไรกับคุณนักหนาถึงต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้"

"ฉันมากกว่ามั้งที่ต้องพูดคำนี้"

"งั้นคุณก็ว่ามาเลยว่าจะให้ฉันชดใช้คุณยังไง จะให้ฉันไปทำความสะอาดห้องคุณแบบเดิมก็ได้"

"หึแบบนั้นอีกกี่ชาติเธอจะชดใช้ให้ฉันหมดวะ"

"แล้วคุณจะเอายังไงล่ะคะ" ผมกำลังคิดแผนจัดการยัยตัวดีนี่ให้เข็ดหลาบอย่ามาปากดีกับผมอีก

ดวงยิหวา...

ใจฉันตอนนี้มันกำลังตุ้มๆต่อมๆเพราะไม่รู้ว่าเขาจะให้ฉันใช้หนี้เขายังไง

"ฉันจะจ้างเธอกินเหล้าพวกนี้" เขาชี้ไปที่เครื่องดื่มที่ฉันยกมาเสิร์ฟสามคนนั้นซึ่งตอนนี้มันเหลือแค่สองแก้วเพราะอีกแก้วฉันทำหกใส่เขาไปแล้ว

"ฉันดื่มไม่เป็นค่ะ"

"แต่เธอต้องดื่มเพราะฉันจะให้เธอแก้วละหมื่น"

"แก้วละหมื่นเหรอคะ" ฉันทำตาโตเมื่อได้ยินจำนวนเงิน ถ้าฉันกินไปประมาณเก้าแก้วฉันก็จะไม่ต้องใช้หนี้เขา

"อืมใช่ว่าไง ถ้าไม่ดื่มก็ไม่เป็นไรเธอก็ก้มหน้าก้มตาใช้หนี้ฉันไปจนกว่าจะครบนั่นแล่ะรวมๆแล้วตอนนี้ก็แสนกว่าบาท"

"ก็ได้ค่ะฉันตกลง" ฉันมองแก้วเครื่องดื่มสีชมพูตรงหน้าแล้วคิดว่ามันน่าจะทานง่ายไม่ขมเหมือนเหล้าทั่วไป ถามว่าฉันเคยกินเหล้าไหมไม่เคยหรอกค่ะแต่ฉันเคยถามพี่ๆบาร์เทนเดอร์ว่ารสชาติเหล้าแต่ละชนิดมันเป็นยังไงพวกพี่เค้าก็บอกว่าส่วนใหญ่รสชาติมันจะออกขมฉันก็เลยไม่อยากลองแต่กับเแก้วตรงหน้าดูสีของมันแล้วน่าจะไม่ขมเท่าไหร่หรอกมั้งดูสีมันน่ากินดีเหมือนกันคงหวานๆเปรี้ยวๆในความคิดของฉันนะ

"ไอ้น้องมานี่หน่อยดิ๊" พี่แบล็คเรียกพนักงานเสิร์ฟอีกคนที่ยืนอยู่ไม่ไกลให้มาที่โต๊ะซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าเขาจะเรียกมาทำไมในเมื่อฉันก็อยู่ตรงนี้

"ครับคุณแบล็ค"

"ไปเอา pink lady มาให้แปดแก้ว"

"ได้ครับคุณแบล็ค" พอพี่พนักงานเสริ์ฟเดินลงไปข้างล่างเพื่อเอ่เครื่องดื่มเขาก็หันมาพูดกับฉัน

"เธอต้องดื่มให้หมดทั้งแปดแก้วอ่อรวมถึงสองแก้วบนโต๊ะนี่ด้วยเข้าใจไหม ถ้าไม่หมดถือว่าเธอทำไม่สำเร็จและเธอก็จะต้องเป็นหนี้ฉันเพิ่ม"

"โอเคค่ะ" ฉันตอบอย่างมั่นอกมั่นใจเต็มร้อยมันจะสักเท่าไหร่กันเชียว

สองชั่วโมงผ่านไป

แบล็ค....

"555555555 ทามมายพี่หล่อจางเลย เอื๊อก" ยัยนี่ถ้าจะเมาหนักละครับไม่งั้นคงไม่ชมผมแบบนี้ คงติดใจรสชาติคอคเทลที่ผมสั่งมาให้พอยัยนี่ดื่มไปแก้วแรกก็กระดกพรวดๆเข้าปากไม่ยั้ง เท่านั้นยังไม่พอยังมาดื่มเหล้าแก้วของผมอีกซึ่งมันแรงมากไม่รู้ยัยนี่ดื่มเข้าไปได้ไงรวดเดียวหมด จนกระทั่งอาการเป็นอย่างที่เห็นตอนนี้คือเมาเหมือนหมาเลยครับยัยนี่

"ฮือออ พี่แบล็คขาาา พี่แบล็คคคคคค"

"อะไร!!!" ยัยนี่เมาแล้วเรื้อนครับ เธอขยับเข้ามาใกล้แล้วก็มานั่งตักผมหน้าตาเฉยผมพยายามผลักออกก็ไม่ยอมซ้ำยังเอามือมาโอบรอบคอผมอีกกลิ่นเหล้านี่หึ่งเลย

"ฮืออออ พี่แบล็คคคคคคคคคค" ยัยนี่เอาหน้ามาถูไถหน้าอกผมพอผมก้มหน้าลงไปทำให้ตอนนี้ใบหน้าเราใกล้กันไม่ถึงคืบแต่ทำไมพอมองหน้ายัยนี่ใกล้ๆแล้วใจผมสั่นวะ

"หวาแอบชอบพี่มาตั้งนานนแล้วรู้ม๊ายยยยย"

"............." ยัยนี่แอบชอบผมเหรอวะ

"แต่พี่ไม่เคยมองหวาเลยยย เอื๊อก" ใครจะไปอยากมองวะสวยก็ไม่สวยไม่มีอะไรน่าสนใจเลยสักนิด ผมคิด

"พี่ใจร้าย ฮืออออ เพราะหวาไม่สวยช่ายม๊ายยยยย นมหวาไม่หย่ายยยช่ายม๊ายยยย พี่ชอบผู้หญิงนมหย่ายยยย อุ๊บ" ผมรีบปิดปากยัยนี่เพราะกลัวคนอื่นมาได้ยินแม้ว่าตอนนี้ทั้งชั้นจะมีแค่ผมโต๊ะเดียวก็เถอะ ส่วนพนักงานเสิร์ฟผมไล่ให้ลงไปข้างล่างตั้งแต่เอาเครื่องดื่มมาเสิร์ฟแล้วทำให้ตอนนี้ทั้งชั้นมีแค่ผมกับยัยตัวแสบนี่

"พี่แบล็คคคคคคคค"

"อะไรเรียกอยู่นั่น"

"ถ้าหวาสวยพี่จะชอบหวาม๊ายยยยยยยค๊าาาาาา เอื๊อกกกกก"

"ชาตินี้คงไม่ทันแล้วล่ะยัยบ้านนอกเพราะเธอเกิดมาก็ไม่สวยแล้วจะเอาไรมาสวย"

"หื้ออออ หวาจาไปเกาหลี ไปทำหน้าสวยๆ ไปทามนมหย่ายยยๆเลย" ขณะที่ยัยนี่พร่ำเพ้อไร้สาระไอ้เจ้าของร้านก็ขึ้นมาพอดี

"เห้ยเกิดไรขึ้นอีกวะไอ้แบล็ค เห้ยหวาทำไมเป็นแบบนี้วะไอ้แบล็คมึงทำไรหวา" มันเอาสมองส่วนไหนคิดว่าผมจะทำอะไรยัยนี่วะ

"กุจะไปทำไรยัยนี่ มึงคิดว่ากูจะหน้ามืดทำมิดีมิร้ายยัยนี่หรือไงวะ รอชาติหน้าตอนบ่ายๆเหอะ"

"แล้วทำไมยิหวาถึงเมาแบบนี้ล่ะวะ"

"กูให้ยัยนี่ดื่มแลกหนี้ก็เท่านั้นแต่ใครจะไปคิดว่ายัยนี่เมาแล้วจะเรื้อนได้ขนาดนี้ มึงมาก็ดีละพายัยนี่ไปหน่อยกูก็จะกลับละ"

"กูจะพากลับยังไง วันนี้กูเอามอไซค์มาแล้วอีกอย่างมดก็กลับไปแล้วด้วยบ่นปวดท้อง ถ้ามดอยู่กูยังจะขอให้มดไปส่งยิหวาที่หอได้แต่นี่กูไม่รู้ว่าหอยิหวาอยู่ที่ไหนแล้วกุจะไปส่งยังไง"

"แล้วจะทำไงปล่อยให้นอนที่นี่ได้มั้ยวะ"

"เห้ยไม่ได้ที่นี่มีแต่พนักงานผู้ชายทั้งนั้นที่นอนที่นี่มันไม่ปลอดภัย"

"แล้วมึงจะทำไง"

"มึงหลอกให้น้องมันกินเหล้ามึงก็ต้องรับผิดชอบมึงพาน้องไปนอนห้องมึงเลยไอ้แบล็ค"

"แล้วมึงไม่ห่วงยัยนี่เหรอวะกูก็เป็นผู้ชายนะเว้ย"

"แต่กูไว้ใจมึงเพราะมึงบอกเองว่ามึงคงไม่หน้ามืดทำอะไรน้องมันเพราะน้องมันไม่สวยไม่ใช่สเป๊กมึงไม่ใช่เหรอวะ"

สุดท้ายภาระก็ตกมาที่ผม ผมแม่งไม่น่าให้ยัยนี่กินเลยให้ตายเหอะ