ดวงยิหวา...
เขาขับรถมาส่งฉันถึงหน้าตึกคณะ อยากจะบอกว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขามาส่งฉัน แต่ดูเหมือนนักศึกษาคนอื่นจะจำรถของเขาได้รถสีแดงแรงฤทธิ์ขนาดนี้มีคันเดียวในมหาลัย ทำเอาฉันไม่กล้าลงจากรถฉันไม่อยากเป็นจุดสนใจไม่อยากให้ใครมาถามนั่นถามนี่ว่าโน่นว่านี่
"ลงไปดิ" เขาไล่ฉันลงแต่ฉันก็ยังไม่กล้าลงอยู่ดี
"เอ่อคุณแบล็คขับเลยไปอีกหน่อยได้มั้ยคะ ไปตรงที่ไม่ค่อยมีคนก็ได้เดี๋ยวหวาเดินกลับมาเอง"
"ทำไมมีเจ้าหนี้มาดักรอเธอหรือไงถึงไม่กล้าลง"
"หวาเปล่าเป็นหนี้ใครทั้งนั้นแล่ะค่ะถ้าเป็นหนี้ก็เป็นหนี้แค่คุณนั่นแล่ะ คือที่หวาไม่กล้าลงเพราะมีแต่คนมองไม่เห็นเหรอคะคุณดูสิ" เขามองตามที่ฉันบอก
"อืมเห็นละ"
"ถ้างั้นคุณขับไปจอดที่ไกลๆ อีกหน่อยนะคะ"
"ไม่อ่ะ" พูดจบเขาก็เปิดประตูลงจากรถฉันไม่เข้าใจว่าเขาจะลงไปทำไมจนกระทั่งเขาเดินมาฝั่งที่ฉันนั่งแล้วเปิดประตูก่อนจะดึงแขนฉันลงมาจากรถ ฉันที่พยายามขืนตัวแต่ก็ไม่สำเร็จ
