บทที่ 40
วันต่อมา...
7.05น.
ฉันตื่นขึ้นมาในตอนเช้าของอีกวันด้วยความรู้สึกเหมือนร่างกายจะระบมไปหมดทั้งตัว แถมยังรู้สึกเมื่อยตัวมากอีกด้วย จนต้องใช้มือตัวเองนวดๆ คล้ำๆ เอาตรงที่เมื่อยเพื่อบรรเทาอาการไปก่อน...
“ชิ๊ ไซเรนคนบ้า! นี่นายไปเอาแรงจากไหนมาเยอะแยะน่ะถึงได้ทำฉันระบมไปทั้งตัวแบบนี้เนี้ย” ฉันนั่งบ่นอยู่ที่เตียงนอนในขณะที่มือยังนวดขาอ่อนและเอวตัวเองที่รู้สึกเมื่อยเป็นพิเศษกว่าส่วนอื่นด้วยสีหน้าเคืองๆ
“บ่นอะไรแต่เช้า”
พรึบ!
ฉันเงยหน้าขึ้นไปหาต้นตอของเสียงที่คุ้นเคยเป็นอย่างดีทันทีเมื่อได้ยินเขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ก่อนจะพบว่าเขากำลังเดินนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวที่พันรอบกายอย่างหมิ่นเหม่มาทางฉัน
ซึ่งสภาพของเขาตอนนี้ก็คือทำให้ฉันนึกถึงเรื่องเมื่อคืนขึ้นมาเลยอะ ก็ไอ้หน้าท้องแบนราบที่มาพร้อมกับผิวขาวเนียนออร่าของเขาที่กำลังโชว์ซิกแพคต่อหน้าฉันตอนนี้มันทำให้ฉันนึกถึงตอนที่ขึ้นไปอยู่บ
