บทที่ 9 BAD DANEROUS
2035 คำ
บทที่ 9
“เธอไปไหนมาเอวา”
ทันทีที่ฉันเดินพ้นประตูห้องนอนเพียงแค่ก้าวเดียวหลังจากเข้ามาในห้อง ฉันก็ได้ยินเสียงทุ้มแต่สัมผัสได้ถึงความนิ่งของเจ้าของเสียงดังมาจากข้างหลัง คงไม่ต้องบอกก็รู้ใช่ไหมว่าเสียงใคร
หึ จะเป็นใครได้อีกนอกจากเขา แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจเขาหรอก ฉันเลือกที่จะเมินแล้วเดินหน้าต่อไปแทน
ทว่า...
หมับ!
“ฉันถามว่าเธอไปไหนมา” เขากลับเดินเข้ามาหาฉันก่อนที่จะฉุดแขนฉันไว้แล้วถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“....”
“เอวา!! อยากโดนดีอีกใช่ไหมว่ะถึงกล้าพยศกับฉันอะหะ!”
ไซเรนตะคอกออกมาเสียงดังหลังจากที่เห็นฉันยืนเงียบไม่ยอมตอบและไม่ยอมหันไปมองหน้าเขา
หึ ทำกับคนอื่นเขาขนาดนั้นคิดว่าคนเขาจะไม่โกรธไม่โมโหบ้างรึไง นี่เขาคงคิดว่าฉันไม่รู้สึกกับการกระทำของเขาจริงๆ ใช่ไหมหะ
ฟังนะ...ฉันเป็นคนมีความรู้สึก ฉันเจ็บปวดกับการกระทำบ้าๆนั้นของเขาเจียนตายแต่แล้วเขาไปไหน เขาไม่แม้แต่จะมาเป็นห่วงฉันเลยสักนิด
แล้วแบบนี้ยังจะให้ฉันมีอารมณ์อยากจะเสวนากับตัวเองอีกเหรอ
“จริงๆ แล้วฉันจะไปไหนมาไหนกับใครมันก็ไม่ได้เกี่ยวกับนายอยู่แล้วไซเรน เหมือนกับที่นายจะไปไหนมาไหนกับใครฉันก็ไม่เคยยุ่งเหมือนกันไงละ”
ฉันหันไปตอบไซเรนด้วยสีหน้าราบเรียบทว่าหัวใจของฉันกลับสั่นและโคตรเจ็บปวดเหมือนมันแตกเป็นเสี่ยงๆเลยตอนที่กำลังมองหน้ามัน ก่อนที่ฉันจะสะบัดมือมันทิ้งแล้วเดินไปทางห้องแต่งตัวในที่สุด
“งั้นเหรอเอวา...แต่บังเอิญฉันอยากยุ่งเรื่องส่วนตัวของเธอขึ้นมาว่ะ”
ตึก ตึก ตึก เสียงเท้าไซเรนเดินตามฉันเข้ามา ก่อนที่มันจะ...
หมับ!
พรึบ!
“อ๊ะ ไซเรน!” ฉันร้องเสียงหลงด้วยความตกใจที่ไซเรนเดินตามมาจับแขนฉันแล้วหมุนร่างกายของฉันไปปะทะกับอกแกร่งของเขา ก่อนจะถามฉันด้วยสีหน้าแววตาที่ดุและพร้อมจะขย้ำตัวฉันเต็มที...
“เธอบอกฉันมาเอวา ว่าเธอไปกับไอ้เหี้ยที่ชื่อเดเนียลนั้นใช่ไหมห่ะ”
“แล้วถ้าฉันไปกับเดเนียลจริงๆ แล้วนายจะทำไม”
“หึ ยอมรับแล้วสินะว่าไปกับมันมาจริง"
“ใช่ ฉันไปกับเดเนียลมา ไปหาความสุขมาให้ตัวเอง นายมีปัญหาอะไรไหมไซเรน”
“เอวา!!! เธออยากตายมากใช่ไหมว่ะ”
พรึบ ตุบ!
“อ๊ะ!”
“ฉันไม่ชอบใช้ของร่วมกับคนอื่น ฉันเคยบอกเธอไปแล้วเอวา”
ใช่ ไซเรนมันเคยบอกฉันหลังจากที่ฉันเสียตัวให้มันครั้งแรกเมื่อสามเดือนก่อน ว่ามันไม่ชอบใช้ผู้หญิงซ้ำกับใคร แล้วยิ่งมันรู้ว่าฉันเสียซิงให้มันคนแรก มันก็กรอกหูฉันมาโดยตลอดว่าร่างกายของฉันเป็นของมันคนเดียว ห้ามไปยุ่งกับใคร ถึงแม้คำว่าห้ามไปยุ่งกับใครไม่ได้อยู่ในกฎของมันในตอนแรก
แต่หลังๆ มันก็เริ่มเหมือนจะเพิ่มขึ้นมา ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมมันต้องทำแบบนั้น แต่คำพูดเมื่อกี้ของฉัน ฉันไม่ได้หมายถึงความสุขอย่างที่มันคิด แต่หากมันจะคิดแบบนั้นก็แล้วแต่มันละกัน ฉันขี้เกียจจะอธิบายเหมือนกัน...
“นายกำลังแหกกฎของตัวเองงั้นหรอไซเรน” ฉันพูดในขณะที่มือของเขายังคงบีบคางฉันไว้ ถึงมันจะไม่ได้แรงจนคางแหลกละเอียดคามือของมัน แต่ความเจ็บมันก็ทำให้ฉันแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เหมือนกัน แต่ฉันก็จะไม่แสดงออกว่าตัวเองเจ็บเด็ดขาด ความอ่อนแอของฉันมันไม่สามารถเรียกร้องอะไรจากผู้ชายอย่างไซเรนได้หรอก นอกจากร้ายมาร้ายกลับเท่านั้น
“มันไม่แปลกถ้าฉันจะแหกกฎที่ตัวเองสร้างมาเอวา เพราะฉันเป็นคนสร้างมันขึ้นมา ฉันจะแหกตอนไหนก็ได้”
“หึ ได้!! งั้นฉันก็จะไม่สนใจกฎบ้าๆ ของนายเหมือนกันไซเรน”
ใช่ ฉันก็จะแหกกฎมันทุกข้อที่มันวางไว้เหมือนกัน มันห้ามอะไรฉันจะทำทุกอย่าง เตรียมตัวเป็นประสาทได้เลย เพราะฉันจะทำให้ชีวิตมันวุ่นวายเอง ในเมื่อมันไม่เคารพกฎเกณฑ์เอง ฉันก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ในกฎของมันอีกต่อไป...
“เธอหมายความว่ายังไงเอวา”
“นายคอยดูละกัน”
พรึ่บ! ฉันปัดมือหนาของไซเรนออกอย่างแรงจนมือมันหลุดออกจากใบหน้าของฉัน จากนั้นฉันก็รีบเดินหนีเข้าห้องน้ำทันที
ปัง!
ฉันยืนนิ่งอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ พลางนึกถึงสิ่งที่ตัวเองพูดต่อหน้าไซเรนออกไปก่อนหน้านี้ว่าให้คอยดูละกัน
ใช่ ฉันตัดสินใจแล้ว ในเมื่อมันบ้ามาฉันก็จะบ้ากลับร้อยเท่าพันเท่าของมันเลย เอาให้มันประสาทเสียกันไปข้างเลย ในเมื่อต่างคนต่างอยู่ไม่ได้ และฉันไม่สามารถใช้อิสระของตัวเองได้เพราะมัน ฉันก็จะทำให้มันไม่มีอิสระเหมือนกัน
หึ ร่างกายฉันเป็นของมันคนเดียวงั้นเหรอ แล้วร่างกายมันล่ะ ร่างกายมันก็ต้องเป็นของฉันคนเดียวเหมือนกัน....
ด้านไซเรน...
ผมยืนนิ่งอยู่หน้าห้องน้ำหลังจากที่เอวาเธอเดินหนีผมเข้าห้องน้ำไป คือผมแม่งค้างคาใจกับคำว่า ‘คอยดูละกัน’ ของเธอไง
เธอคิดจะทำอะไรผมอยากรู้และผมก็ต้องได้รู้ด้วย เพราะเมื่อกี้ตอนที่เธอพูดมันออกมา สายตาเธอแม่งดูจริงจังมากและมันก็ให้ความรู้สึกเหมือนเธอจะพยศผมอีกด้วย
ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ผมไม่ชอบไง เพราะที่ผมยังอยู่กับเอวามาได้3เดือนกว่า ก็เพราะเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ไม่งี่เง่าและทนอยู่ใต้กฎที่ผมสร้างขึ้นมาได้นานที่สุด
ในขณะที่คนอื่นที่ผ่านมาแม่งโดนผมสลัดทิ้งทันทีหลังจากได้กัน3วัน เพราะความหึงหวงของพวกเธอจนออกนอกหน้าและน่ารำคาญไง
แต่เอวาเธอเป็นคนเดียวที่ผมรู้สึกว่าเธอไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน เพราะเธอนิ่ง ไม่งี่เง่า และที่สำคัญตอนนั้นผมได้เป็นคนแรกของเธอด้วย ผมจึงไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ถ้าเห็นหมาตัวอื่นมันเข้าใกล้เธอ
อย่างเช่นวันนั้นที่ร้านนั่งชิลและเมื่อคืนที่ผับของผม ซึ่งทั้งหมดผมแค่ยังไม่เบื่อเธอ และยังสนุกกับร่างกายของเธออยู่ ผมถึงหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นคนอื่นมาพัวพันกับเธอ ทีแรกก็ไม่เป็นหรอกมาเป็นช่วงหลังๆ นี่แหละ ยิ่งรู้ว่าไอ้เวรเดเนียลมันจีบเธออยู่ด้วย ผมก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิดเข้าไปอีก
โคตรจะแปลกแต่ผมกลับเป็นแบบนั้นจริงๆ
ส่วนเรื่องที่ผับเมื่อคืนก็โคตรทำให้ผมอารมณ์เสียฉิบหายเหมือนกัน เพราะมันดันเกิดเรื่องวุ่นวายในผับของผม แล้วตอนนั้นที่ผมเดินลงมาจากชั้นสอง ผมแม่งก็ไม่รู้จะโกรธเรื่องไหนก่อนดี
ระหว่างเรื่องไอ้พวกเวรที่ก่อเหตุในผับผม กับเอวาที่ยืนอยู่พร้อมกับไอ้เวรเดเนียลในสถานการณ์แบบนั้น และผมก็รู้แล้วด้วยว่าเรื่องเมื่อคืนมันมาจากอะไรบ้าง ส่วนหนึ่งมาจากเอวาและอีกส่วนหนึ่งมาจากซ้อเมียเฮียผม
วันนี้ผมถึงต้องมาหาเธอไง มาเพื่อคุยเรื่องเมื่อคืนและมาเตือนเธอว่าอย่าให้ผมเห็นว่าเธอยุ่งกับคนอื่นอีก
หึ แต่พอมาหาแม่งก็ดันนัดไอ้เวรเดเนียลมาที่ห้องซะงั้น แล้วมาตอนนี้ยังพยศกับผมอีก เมื่อกี้เลยเผลอทำรุนแรงกับเธอด้วยการบีบคางไปหน่อย อันที่จริงก็ไม่ได้อยากทำแบบนั้นหรอกเพราะผมเองก็ไม่ใช่ผู้ชายเลวทรามที่จะทำร้ายร่างกายของผู้หญิงไง แต่ที่ผมทำแบบนั้นไปเอวาแม่งก็ดูไม่กลัวผมเลยสักนิดแถมยังเดินหนีผมอีก เริ่มจะแสบและพยศผมขึ้นไปทุกวัน
ด้านเอวา...
กริ๊ก พรึบ!
“อ๊ะ!” ฉันเปิดประตูเดินออกมาจากห้องน้ำก็ต้องตกใจที่เห็นไซเรนยืนขวางหน้าประตูด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ฉันก็นึกว่าเขาจะเดินออกไปจากห้องฉันแล้วซะอีก
แต่เปล่าเลย ตอนนี้เขากำลังยืนจ้องหน้าฉันอยู่และพร้อมจะจับหัวฉันกินแล้วมั้งถึงได้มองมาซะขนาดนั้น
ฉันเลยทำเป็นไม่สนใจแล้วเดินหลีกไปอีกทางเพื่อที่จะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าของตัวเองแทน แต่อยู่ ๆ ไซเรนก็เดินมาขวางทางฉันเหมือนเดิม ฉันเลยถอนหายใจเริ่มจะอารมณ์เสียขึ้นมาบ้างแล้วที่โดนป่วนแบบนี้...
“กรุณาหลีกทางให้ฉันด้วย ฉันจะเดินแล้วนายก็กลับไปได้แล้วฉันจะพักผ่อน” ฉันเงยหน้าบอกกับร่างสูงตรงหน้าด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ เหนื่อยที่ต้องมาเผชิญหน้ากับคนบ้าแบบเขานี้แหละ
จะอะไรกับฉันนักหนา!
“ฉันไม่หลีก และฉันก็จะไม่กลับด้วย”
“เมื่อกี้ที่เธอพูดหมายความว่าไงเอวา เธอจะทำอะไร” ที่แท้ก็ยังสงสัยกับคำพูดของฉันนี่เองถึงได้มายืนขวางทางฉันแบบนี้
“ฉันบอกแล้วไงว่าให้นายคอยดู”
พลัก!!
“เอวา! เธอนี่มัน...”
หึ อยากรู้ใช่ไหม ว่าทำไมมันเรียกชื่อฉัน ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่ผลักไหล่ของมันให้พ้นทางเดินแรงไปหน่อยจนมันเซไปอีกทาง มันเลยโมโหตะโกนชื่อฉันออกมาเสียงดังที่ฉันกล้าผลักมัน
หึ ก่อนหน้านี้ฉันยอมมันมาเยอะละ คราวนี้ฉันจะทำให้มันรู้จักอีกด้านของฉันเอง...
Rrrr
ครืดดดดดด ครืดดดดดดดด
“มีอะไรมิริน”
“ฉันไม่ว่าง”
“จิ๊ อืม เดี๋ยวไปรับ”
ฉันยืนนิ่งอยู่ที่ตู้เสื้อผ้าหลังจากที่ได้ยินไซเรนคุยโทรศัพท์เสร็จ และเมื่อกี้ฉันก็ได้ยินมันเรียกชื่อปลายสายว่ามิรินด้วย
มิรินงั้นเหรอ? ชื่อนี้คุ้น ๆ นะ ถ้าจำไม่ผิดคนก็น่าจะเป็นยัยมิรินที่มันไซเรนควงวันก่อนแล้วยังมานอนกกอยู่กับมันที่คอนโดอีกแน่นอน
ปกติฉันเห็นไซเรนควงใครได้ไม่เกินสองวัน มันก็สลัดทิ้งแล้วเพราะมันไม่ชอบคนที่มาแหกกฎของมันไงละ พวกที่ได้กับมันแล้วชอบแสดงความเป็นเจ้าของก็โดนมันเขี่ยทิ้งทุกรายนั้นแหละ แต่ยัยเด็กคนนี้มันวิเศษตรงไหนมันถึงยังติดต่อกันอยู่
ฉันเห็นไซเรนกำลังเตรียมจะหมุนตัวเพื่อเดินออกจากห้องแต่งตัวไป ฉันเลยรีบเอ่ยถามมันก่อน ไม่ใช่อะไรหรอกก็มันชอบมายุ่งเรื่องของฉัน ฉันก็อยากยุ่งเรื่องมันบ้างไง จะได้แฟร์ๆ
“เดี๋ยว นายกำลังจะไปไหน”
“ไปผับ” พูดจบเขาก็เตรียมจะเดินออกไปอีกครั้ง แต่ฉันก็พูดดักไว้ก่อน...
“ไปทำไม”
“ไปรับมิริน”
“แล้วยัยเด็กนั้นเป็นอะไรกับนาย ทำไมถึงต้องรีบไปรับเอง”
“แล้วเธอจะอยากรู้ไปทำไมเอวา เมื่อก่อนฉันจะอยากยุ่งกับใครฉันก็ไม่เห็นต้องบอกเธอเลยด้วยซ้ำ”
“งั้นตอนนี้ฉันจะยุ่งกับใครนายก็ไม่ควรเข้ามายุ่งด้วยเหมือนกัน”
- ผู้เขียน
