ผ่านไปครึ่งชั่วยาม หมอนับสิบที่วิ่งเข้าวิ่งออกในจวนรับรองก็เผยยิ้มดีใจ เมื่อพวกเขาช่วยกันปรุงยาถอนพิษได้สำเร็จ โดยมีคำแนะนำจากฮุ่ยอันคอยช่วยอีกแรง
“รีบปรุงแล้วนำไปแจกจ่ายให้คนป่วยเถอะ” ฮุ่ยอันรีบบอกกับทุกคน ก่อนจะเดินมาหาโม่ฟานที่พึ่งกลับมาจากออกไปทำธุระให้นาง ซึ่งอุปกรณ์ที่หามาได้กองพะเนินอยู่เต็มห้อง
“พี่ไปจัดหาสิ่งนี้มาให้ข้าที อาจต้องใช้คนมากหน่อย สอบถามเอากับชาวบ้านที่ยังไม่อพยพก็ได้ พวกเขาน่าจะรู้แหล่งดี” ยื่นกระดาษให้องครักษ์หนุ่ม อีกฝ่ายรับไปแล้วก็ขมวดคิ้ว
“นี่มัน” โม่ฟานหมายจะถาม
“รีบไปเถอะ เรามีเวลาไม่มาก” นางไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายถาม โม่ฟานได้ยินเช่นนั้นก็รีบรับคำแล้วออกไป
ฮุ่ยอันมองตามแล้วก็ร้องสั่งสาวใช้สองนางที่คอยอยู่รับใช้ ทั้งคู่จึงกลายเป็นลูกมือให้หมอหญิงไปโดยปริยาย
หนึ่งชั่วยามต่อมา [2 ชั่วโมง] หน้ากำแพงเมือง
หวังอวี้และทหารอีกจำนวนหนึ่งกำลังซุ่มอยู่ข้างกำบัง คอยส
